________________
ध्यानाध्ययनाभिरतिः प्रथमं पश्चात्तु भवति तन्मयता । सूक्ष्मार्थालोचनया संवेगः स्पर्शयोगश्च ॥ १४ ॥
આ દીક્ષાવાળાને પહેલાં અને પછી શું ગુણ થાય છે તે કહે છેઃપ્રથમ એક વસ્તુ પર સ્થિર વિચાર, તે ધ્યાનમાં અને અધ્યયન સ્વાધ્યાય, પાઠમાં અત્યંતરતિ(આસક્તિ)પછી તન્મયતા સૂક્ષ્મબંધ મોક્ષાદિ પદાર્થની વિચારણા વડે સંવેગ (મોક્ષા ભિલાષ ) અને તત્ત્વજ્ઞાનનો સ્પર્શ થાય છે....૧૪ स्पर्शस्तत्तत्त्वाप्तिः संवेदनमात्रमविदितं त्वन्यत् । वन्ध्यमपि स्यादेतत्स्पर्शस्त्वक्षेपतत्फलदः ॥ १५ ॥ સ્પર્શના લક્ષણ કહે છે ઃ
જીવાદિનાં સ્વરૂપનું જ્ઞાન (તત્ત્વજ્ઞાન) તેની પ્રાપ્તિ તે સ્પર્શ વસ્તુનું સ્પંદન (અનુભવ) માત્ર તે કદાચ.વિફળ પણ થાય. સ્પર્શતો સ્વસાધ્ય અક્ષય ફળને આપે છે.
સ્પર્શ અને સ્પંદનમાં આટલો ફ૨ક છે....૧૫ व्याध्यभिभूतो यद्वन्निर्व्विण्णस्तेन तत्क्रियां यत्नात् । -સભ્યોતિ તદ્ઘદ્દીક્ષિત ફહૈં સાધુસન્વેટ્ટામ્ ॥ ૬॥૨॥ સંવેગ અને સ્પર્શના યોગથી (તત્ત્વજ્ઞાનની પ્રાપ્તિથી) દીક્ષિત શું કરે છે તે કહે છે ઃ
વ્યાધિ ( કુષ્ટાદિ રોગ ) થી નિર્વેદ ( કંટાળો ) પામેલો જેમ સમ્યક્ રીતે ચિકિત્સા કરે છે. તે રીતે સાધુ સાધુની સક્રિયા સમ્યક્૨ીતે
આચરે છે....૧૬
'
૭૦
:- રૂતિ દ્વાદ્દશઃ ષોડશવમ્ :
--
ધર્મનું અંજન કર્મનું મંજન
