________________
ત્રણે જ્ઞાનના દૃષ્ટાંત આપે છે -
૧. શ્રુતજ્ઞાન જલ સમાન, ૨. ચિન્તાજ્ઞાન ક્ષીર સમાન, ૩.ભાવનાજ્ઞાન અમૃત સમાન કહેલ છે. સ્વરૂપથી સમ્યગજ્ઞાન ગુરુ પાસેથી વિધિપૂર્વક લેવામાં પ્રયત્ન કરનાર વિષયરૂપી તૃષા-તૃષ્ણાને નિયમથી દૂર કરનાર બને છે.... ૧૩ - श्रृण्वन्नपि सिद्धान्तं विषयपिपासातिरेकतः पापः । प्राप्नोति न संवेगं तदापि यः सोऽचिकित्स्य इति ॥१४॥
સિદ્ધાન્તને સાંભળતી વખતે પણ જેને વિષય પિપાસાના અતિરેકથી સંક્લિષ્ટ અધ્યવસાયના યોગે સંવેગ (મોક્ષાભિલાષ) થતો નથી, તે અચિકિત્સ્ય છે. (દવાને યોગ્ય નથી) તો વિષય પિપાસાવાળા બીજાની તો વાત જ દૂર રહી.... ૧૪ नैवंविधस्य शस्तं मण्डल्युपवेशनप्रदानमपि । कुर्वनेतद्गुरुरपि तदधिकदोषोऽवगन्तव्यः ॥१५॥
એવા પ્રકારના અયોગ્ય માણસને માંડલીમાં શ્રવણને માટે તેને બેસવાની રજા ન આપવી જોઈએ, છતાં કોઈ ગુરુ રજા આપે તો તે ગુરુપણ (સિદ્ધાન્તની અવગણના કરવાથી) વધુદોષવાળા જાણવા...૧૫ यः श्रृण्वन्संवेगं गच्छति तस्याद्यमिह मतं ज्ञानम् । गुरुभक्त्यादिविधानात्कारणमेतद्वयस्येष्टम् ॥१६॥१०॥
તે બીજી રીતે કહે છે :જે સિદ્ધાન્તને સાંભળતાં સંવેગને પામે છે, તેને પ્રથમ જ્ઞાન શ્રુતજ્ઞાન છે. પ્રભુની ભક્તિ, બહુમાન અને આદર કરવાથી ચિન્તાજ્ઞાન અને ભાવનાજ્ઞાનનું શ્રુતજ્ઞાન તે કારણ બને છે. તેથી ગુરુભક્તિમાં રત બનવું... ૧૬
-: રૂતિ વશમં ષોડશ :(૫૮) (ધર્મનું અંજન કર્મનું મંજન)
