Dhanya Charitram Gadya Baddham

Author(s): Gyansagar,
Publisher: Raj Rajendra Prakashan Trust

Page 461

श्रीधन्य चरित्रम्
॥ ४५२ ॥
मैत्रीभावं गताः सकलजीवानां हितकारका जगद्वन्द्यतां प्राप्ताः,' । तदा माता प्राह-'वत्स ! तव शरीरम् अन शरीरेण संयम निर्वाहो न भवेत् । चारित्रं तु वज्रकठिनं, तव शरीरं तु उत्पलकोमलम् । येऽप्यतिदृढशरीरास्तैरपि भागवत्या दीक्षायाः पालनं दुष्करं तच्च त्वया कथं निर्वक्ष्यते ?' | शालिः प्राह - 'मत्तोऽतिकोमला भूमिपतय एकातपत्रं राज्यं विहाय, दुष्करं चारित्रं लात्वा श्रीवीरचरणकमलोपासनं कुर्वते' । माता प्राह-'वत्स ! मया तु तव शरीरदृढत्वं तदैव ज्ञातं यदा राजा गृहमागतः, त्वं सबहुमानमङ्के स्थापितः, ततो राज्ञा स्नेहेन तव पृष्ठे हस्त्स्पर्शनं कृतं तदा तव शरीराद् गिरिनिर्झरणोद्गार इव प्रस्वेदधारा निर्गता मया च विज्ञप्तिं कृत्वा मोचित आसीत् । ईदृशस्त्वं जिनदीक्षां ग्रहीतुमुत्सुकः कस्य न हास्यस्पदं भवेः ? | मर्कोटको हि गुडगोणीमुत्पाटयितुं समीहते, एतत् कथं सम्भाव्यते ? । तदा शालिः प्राह मातः ! द्वीन्द्रियादयो जीवा अतिकोमला अपि उद्यमेन वाञ्छितं काष्ठं शुषिर कुर्वन्ति, तद्रसं भुञ्जते । अतोऽत्र कठिन - कोमलयोः कार्यसाधना -ऽसाधने एकान्तेन नियतत्वं नास्ति, किन्तु तीव्र श्रद्धापूर्वकोद्यमेन सर्वं सिध्यति । किञ्च, भूमिपतयः परमसुखास्वादनिमग्नाः, सुखास्वादरसिकाः, छत्रच्छाययाऽच्छन्नशरीरा, अतिकोमले सिंहासने स्थिता, अग्रतो गाय गणैरातोद्यैश्व उत्पादितमधुररागमूर्च्छया मूर्च्छितहृदयास्तिष्ठन्ति; भूमौ पदमात्रं न स्पृशन्ति, गृहान्तः सञ्चरन्तो बहुभिः सेवकैः 'खमा खमा' इति शब्देन लाल्यमाना राज्यसुखं भुज्यते, ऋतुम् ऋतुं प्रति भिन्नं भिन्नं सुखं भुआना गतमपि कालं न जानन्ति तेऽप्युत्पन्ने शत्रुभये सर्वं सुखं विहाय, गुरुतर लोहमयकवचं परिधाय, शिरसि वज्रकण्टकाकीर्णं लोहमयमुकुटं धारयित्वा, अतिवेगवदश्वारोहणं कृत्वा, खङ्ग खेटक तोमर
नवमः पल्लवः
॥ ४५२ ॥