________________
: ૧૭ :
દેતાં શી
છાસઠમે મૂખ એ કે જે શૂરવીર છું એમ સમજીને કાઇની
બીક ન રાખે.
સમુઃ
સડસઠમે મૂખ એ કે જે પાતાનાં ઘણાં વખાણુ કરી સામાને કટાળા ઉપજાવે.
અડસઠમા મૂખ એ કે જે હાંસી કરતાં મમ વચન માલે. ઓગણસીત્તેરમે મૂખ એ કે જે દરિદ્રીના હાથમાં પેાતાનુ ધન આપે.
સીત્તેરમે મૂખ એ કે જે લાભની અનિશ્ચિતતા છતાં ખચ કરે. એકાતેરમા મૂખ એ કે જે ખર્ચના હિસાખ રાખવામાં કટાળા લાવે.
ખેતેરમે મૂખ એ કે જે નશીબ ઉપર ભાસા રાખી
ઉદ્યમ ન કરે.
તાંતેરમા મૂખ એ કે જે પેાતે દરિદ્રી છતાં વાતામાં વખત ગુમાવે.
ચુમતેરમા સૂખ એ કે જે વ્યસનમાં આસક્ત થઈ ભાજન કરવાનું ભૂલી જાય.
પ'ચાતુરમે મૂખ એ કે જે નિર્ગુણી છતાં પાતાના કુળની
પ્રશંસા કરે.
છેતેરમા મૂખ એ કે જે કઠાર સ્વર છતાં ગીતેા ગાય. સત્તોત્તેરમા મૂખ એ કે જે સ્ત્રીના ભયથી યાચકને દાન આપે નહિ.
