________________
દસમુ':
: ૫૯ :
શ્વેતાં શીખો
કરવા માટે ત્યાં નાના—મોટા આશ્રયા ઊભા કર્યાં. સાચુ જ કહ્યું છે કે દેશકાલને ઉચિત ક્રિયા કરનારાએ દુઃખી થતા નથી.
ધમ ઘાષ આચાર્ય આવા એક આશ્રયને યાચીને તેમાં પેાતાના શિષ્યેા સહુ આશ્રય લીધે અને તેએ સ્વાધ્યાય, તમ તથા ધયાનમાં પેાતાના સમય વીતાવવા લાગ્યા.
6
હવે અણુધાયું લાંબું રાકાણુ થવાથી ખાધખારાકી ખૂટી ગઈ અને સાના લોકો કંદ, મૂળ તથા ફલફૂલાદિ પર નિર્વાહ કરવા લાગ્યા. આ વાતની જાણ થતાં ધન સાર્થવાહ ચિંતાતુર બન્યા અને સહુની ચિંતા કરવા લાગ્યા. આ રીતે એક રાત્રિના પાછલા પ્રહરે સહુની ચિંતા કરતાં તેને યાદ આવ્યું કે · મારી સાથે ધઘાષ આચાર્ય તેમના પરિવાર સાથે આવેલા છે. તે પેાતાને માટે કરેલું', કરાવેલુ કે સંકલ્પેલુ લેતા નથી. વળી સર્વ ચિત્ત વસ્તુના ત્યાગી છે, તે તેએ અત્યારે પેાતાના નિર્વાહ કેવી :રીતે કરતા હશે? મે માગ માં તેમનું સર્વ ઉચિત કરવાનુ` અંગીકાર કર્યું હતું, પરંતુ આજસુધી કંઇ સારસંભાળ લીધી નથી. અહા ! મેં આ શું કર્યું? હવે હું તેમને મારું મુખ કેવી રીતે બતાવીશ ? ’
::
પછી પ્રાતઃકાલ થતાં ઉજ્વલ વસ્ત્રાભૂષણ ધારણ કરીને તે સાથવાહ પેાતાના ખાસ માણસને સાથે લઇને આચાયના આશ્રય પ્રત્યે ગયા. ત્યાં ક્ષમા, નમ્રતા, સરલતા અને સાષની મૂર્તિ સમા આચાર્ય તેના જોવામાં આવ્યા. તેમની આસપાસ ખીજા મુનિએ બેઠેલા હતા, જેમાંનાં કેઇએ ધ્યાન ધર્યું હતુ, કેઇએ મૌનનું અવલંબન લીધુ હતુ, કેઈએ કાયાત્સગ કર્યાં
