________________
ધર્મબંધગ્રંથમાળા : ૫૮ :. મહારાજ અને તેમના પરિવાર માટે જ અન્નપાન વગેરે તૈયાર કરવા.” એટલે આચાર્યે કહ્યું કે-“મહાનુભાવ ! સાધુએને પિતાને માટે કરેલે, કરાવેલ અને સંકલ્પ આહાર ક૫તે નથી. વળી વાવ, કૂવા અને તળાવમાં રહેલું સચિત્ત જળ, અગ્નિ વિગેરે શસ્ત્રો પરિણમ્યા વિના સચિત થતું. નથી તેથી તે પણ કલ્પતું નથી. ” એવામાં કઈ માણસે આવીને સાર્થવાહ પાસે પાકી કેરીઓને થાળ મૂકે તેથી તેણે હર્ષિત મનવાળા થઈને કહ્યું: “ભગવન! આપ આ તાજાં ફળે ગ્રહણ કરીને મારા પર અનુગ્રહ કરે.” તેના પ્રત્યુત્તરમાં આચાર્યે કહ્યું કે-“હે દેવાનુપ્રિય ! સાધુઓને સચિત્ત વસ્તુ
ને ત્યાગ હોય છે, તેથી આ સચિત્ત ફળે લેવાં અમને કલ્પતા નથી.” આ સાંભળી વિસ્મય પામેલે ધન સાર્થવાહ બોલ્યા કે- આપનાં વ્રત-નિયમે અતિ દુષ્કર જણાય છે, તે પણ આપ મારી સાથે ચાલે. આપને ક૫તાં હશે તેવાં આહારપાછું આપીશ.” પછી તેણે વંદન કરીને આચાર્યને વિસર્યા.
હવે ધન સાર્થવાહે મંગળ મુહૂર્તે મેટા કાફલા સાથે પ્રયાણ કર્યું અને ધર્મશેષ આચાર્ય પણ સપરિવાર તેમની સાથે ચાલ્યા. તેઓ વિષમ વનને વટાવતાં, નાનાં-મોટાં નદી-નાળાંને ઓળંગતાં અને ઊંચી-નીચી ભૂમિને પસાર કરતાં અનુક્રમે એક મહાઅરણ્યમાં આવી પહોંચ્યા. તે વખતે વર્ષાઋતુએ પિતાનું તાંડવ શરુ કર્યું અને જવા-આવવાના સર્વ માર્ગોને કાંટા, કાદવ અને પાણીથી ભરી દીધા. આથી આગળ વધવાનું અશક્ય જાણીને ધન સાર્થવાહે તે જ અરણ્યમાં સ્થિરતા કરી અને સંઘના સર્વ માણસેએ વર્ષારાતુ નિર્ગમન
