________________
ધર્મબોધ-ચંથમાળ
: ૬૦ :
હતે, કેઈ આગમની વાચના આપતા હતા, કેઈ આગમનું અધ્યયન કરતા હતા, કેઈ ભૂમિનું પ્રમાર્જન કરતા હતા, કઈ ગુરુને વંદન કરતા હતા, કેઈ ધર્મકથા કરતા હતા અને કેઈ તત્વની ચર્ચામાં મશગૂલ હતા. જ્ઞાન-ધ્યાન અને તપજપના આ પવિત્ર વાતાવરણની ધન સાર્થવાહના મન પર ઊંડી અસર થઈ. પછી તેણે આચાર્યશ્રીને વંદન કર્યું તથા બીજા મુનિઓને પણ કમશઃ નમસ્કાર કર્યા અને છેવટે આચાર્યશ્રીના ચરણ સમીપે બેસીને ગદ્દગદ્દ કંઠે કહ્યું કે “પ્રભે! મારે અપરાધ ક્ષમા કરો. મેં આપની અત્યંત અવજ્ઞા કરી છે અને કંઈ પણ ઉચિત સાચવ્યું નથી. મારા આ પ્રમાદ માટે હું ખૂબ જ લજિજત થાઉં છું અને પશ્ચાત્તાપ કરું છું.'
ધન સાર્થવાહનાં આ વચને સાંભળીને આચાર્યે કહ્યું: મહાનુભાવ! માર્ગમાં હિંસક પશુઓથી અને ચાર-ચખારથી તમે અમારી રક્ષા કરી છે, તેથી અમારે સર્વ પ્રકારે સત્કાર થયે છે. વળી તમારા સંઘના લેકે અમને યંગ્ય અન્નપાનાદિ આપે છે, તેથી અમને કંઈ પણ દુઃખ થયું નથી, માટે તમે જરા પણ ખેદ કરશે નહિ.”
સાર્થવાહે કહ્યું: “સંતપુરુષે હમેશાં ગુણને જ જેનારા હોય છે તેમ આપ મારા ગુણને જ જુએ છે, પણ મારા અપરાધને જોતા નથી. હવે હે ભગવાન્ ! આપ પ્રસન્ન થઈને સાધુઓને મારી સાથે ભિક્ષા લેવા મેલે, જેથી હું ઈચછા પ્રમાણે અન્નપાન આપીને કૃતાર્થ થાઉં.” આચાર્યે કહ્યું-“વર્તમાન જગ” પછી સાર્થવાહ પિતાના રહેઠાણે ગમે ત્યારે બે સાધુઓ તેને છે ત્યાં ભિક્ષાર્થે ગયા, પણ દૈવયોગે તે સમયે તેના ઘરમાં સાધુને
