________________
દસમું : L: ૪૩ :
દેતાં શીખો આમ વિચાર કરતાં– મેઘમુનિ કોપે ચડ્યો રે હાં, ચિતે મનમાં એમ. મેઘ હાવભાવ કરી દીક્ષા દિયે રે હાં, હવે કહે આમ કેમ? મેઘ કાંઈ નવિ લીધું એહનું રે હાં, નવિ કીધે વળી આહાર, મધ, મન માન્યું કરું માહસે રે હાં, આ તે છે વ્યવહાર, મેધ
પ્રાતઃકાળ થયું એટલે સાધુધર્મ પ્રમાણે પ્રતિક્રમણદિ આવશ્યક ક્રિયા કરવી જોઈએ. પણ મેઘકુમારનું વ્યથિત થયેલું ચિત્ત તેમાં ચૂંટયું નહિ. તે ઉતાવળે ઉતાવળે પ્રભુ મહાવીર પાસે આવ્યું, એટલે ભૂત, ભવિષ્ય અને વર્તમાનની સર્વ વાતે જાણનાર એ સર્વજ્ઞ મહાપ્રભુએ પ્રતિબોધ કરતાં જે શબ્દ સંભળાવ્યાં, તેના પદ્યમાં રચનાર કવિ કહે છે કે – રાજ સિદ્ધિ મુનિ તે તજી રે લોલ,
તજ્યા ભેગવિલાસ હે મુનીસર ! ચિંતામાણ પામ્યા પછી રે લાલ,
કેમ નિમિયે તાસ હૈ મુનીસર ! ચઠ્ઠીથી અધિક કહ્યો રે લોલ,
સંયમ સુખ સંસાર હે મુનીસર ! એ દુઃખ મુનિ તું શું ગણે રે લોલ,
પૂરવભવ સંભાર હે મુનીસર ! વૈતાઢ્ય નામના પર્વતને વિષે તું સુમેરુ નામને હાથી હતું અને અનેક હાથિણીઓથી પર છતાં આરામથી દિવસે નિર્ગમન કરતા હતા. એવામાં દાવાનળ પ્રકટ્યો અને જીવ બચાવવા તું સરોવરમાં પેઠો. ત્યાં કાદવમાં ખેંચી ગયે અને શત્રુ- હાથીએ કરેલી કદર્થનાવડે મૃત્યુ પામ્યું. ત્યારપછી
