________________
દસમું : : ૨૯ :
દેતાં શીખે. ઘેર ગયા, ત્યાં ભદ્રા માતા તરફથી જવાબ મળે કે– મારો શાલિભદ્ર કદી ઘર બહાર નીકળતું નથી, માટે મહારાજા જ ઘેર પધારવાની કૃપા કરે.” - આ જવાબે શ્રેણિકરાયના આશ્ચર્યમાં અનેકગણે ઉમેરે કર્યો અને તે અભયકુમાર તથા બીજા અંગત માણસ સાથે શાલિભદ્રને ત્યાં આવવા રવાના થશે.
આ વાત ભદ્રા માતાએ જાણી એટલે તેમણે આગમનને માર્ગ સુંદર રીતે શણગારી દીધો અને પિતાને બધે વૈભવ પુર બહારમાં ખુલ્લે મૂકી દીધું.
મહારાજા શ્રેણિક ઘેર આવ્યા એટલે તેમને સાચા મેતીએ વધાવવામાં આવ્યા અને એક ભવ્ય દિવાનખાનામાં લઈ જવામાં આવ્યા કે જેના સર્વ સ્થંભ સુવર્ણથી રસેલા તથા વિવિધ રથી જડેલા હતા. આ વૈભવ-વિલાસ જોઈને રાજા માથું ધુણાવવા લાગ્યું અને શાલિભદ્રની ઋદ્ધિસિદ્ધિના સ્વમુખે વખાણ કરવા લાગ્યો.
હવે ભદ્રા માતા રાજાને પોતાને ત્યાં આવેલો જાણીને તે વાતની ખબર આપવા માટે શાલિભદ્રની પાસે ગયા અને તેને જણાવ્યું કે “પુત્ર ! આપણા ઘેર શ્રેણિક આવેલ છે, તે તું તેને જેવાને ચાલ.” એ સાંભળીને શાલિભદ્રે કહ્યું: “માતાજી! તમે બધી વાત જાણે છે, માટે જે મૂલ્ય આપવું ઘટે તે આપીને ખરીદી લે. એમાં મને પૂછવા જેવું શું છે ?” ભદ્રા માતાએ કહ્યું: “પુત્ર! એ કઈ ખરીદવાની વસ્તુ નથી પણ બધાને અને તારો પણ સ્વામી છે; માટે નીચે ચાલ અને તેનું ગ્ય સ્વાગત કર.'
