Bodhsar

Author(s): Atmanandji Maharaj
Publisher: Shrimad Rajchandra Sadhna Kendra Koba

Page 32

બોધસાર
૨૩
સંસારીનું સુખ એવું ઝાંઝવાના નીર જેવું, તેને તુચ્છ કરી ફરીએ રે મોહન પ્યારા.
વિદ્યુત લક્ષ્મી પ્રભુતા પતંગ આયુષ્ય તે તો જળના તરંગ, પુરંદરી ચાપ અનંગ રંગ શું રાચીએ ત્યાં ક્ષણનો પ્રસંગ !
વાત પિત્ત કફ મૂત્ર વીટ, ચર્મ રોમ નખ અંત, કહે પ્રીતમ તામે બંધ્યો મૂરખ જડમતિ જંત.
ઊંચ નીચ અવતારમેં વિષય કોટિ વિધ કીન્ડ, કહે પ્રીતમ વૈરાગ્ય વિણ, રહા દીનકા દીન.
સુખ નહીં સંસારમાં, રાજા પ્રજા ને રંક, કહે પ્રીતમ વૈરાગ્ય વિણ, નર નહિ હોય નિઃશંક.
લક્ષ્મી અને અધિકાર વધતાં, શું વધ્યું તે તો કહો ? શું કટુંબ કે પરિવારથી વધવાપણું એ નય ગ્રહો, વધવાપણું સંસારનું નરદેહને હારી જવો, એનો વિચાર નહીં અહોહો એક પળ તમને હવો.
રે ! વિષયલંપટ ! ઘન પરિગ્રહ કાજકષ્ટ અતિ સહે,
રે ! રે ! વિચારરહિત ! ફરી ફરી ક્લેશકારી પથ ચહે, ૧. પતંગ=ક્ષણિક ૧. પુરંદરી ચાપ-કામજનિત સુખ તે મેઘધનુષ્યના રંગ જેવું ક્ષણવર્તી છે.