________________
૨૮
બોઘસાર અમૃત ઝરે તુજ મુખરૂપી ચન્દ્રથી તો પણ પ્રભુ, ભીંજાય નહિ મુજમન અરેરે ! શું કરું હું તો વિભુ; પથ્થર થકી પણ કઠણ મારું મન ખરે ક્યાંથી પ્રવે, મરકટ સમા આ મન થકી હું તો પ્રભુ હાર્યો હવે.
આયુષ્ય ઘટતું જાય તો પણ પાપબુદ્ધિ નવ ઘટે, આશા જીવનની જાય પણ વિષયાભિલાષા નવ મટે; ઔષધ વિષે કરું યત્ન પણ હું ઘર્મને તો નવ ગણું, બની મોહમાં મસ્તાન હું પાયા વિનાનાં ઘર ચણું.
ગુરુવાણીમાં વૈરાગ્ય કેરો રંગ લાગ્યો નહિ અને દુર્જન તણાં વાક્યો મહીં શાંતિ મળે ક્યાંથી મને ? તરું કેમ હું સંસાર આ અધ્યાત્મ તો છે નહિ જરી, તૂટેલ તળિયોનો ઘડો જળથી ભરાયે કેમ કરી?
ભક્તિ, જ્ઞાન અને વૈરાગ, પદાર્થ એક ત્રણ નામ વિભાગ તેને અણજાણ્યો કહે જૂજવા, પણ સમજ્યારે તે એક જ હુવા અનુભવતાં જાણી જે ભેદ, ભક્તિ જ્ઞાન અખા નિર્વેદ સાહિબ તુમ હિ દયાળ હો, તુમ લગ મેરી દૌર; જૈસે કાગ જહાજકો, સૂઝે ઔર ન ઠૌર. મોમેં ગુન કછુ હૈ નહીં, તુમ ગુનભારે જહાજ; ગુન-ઔગુન ન વિચારિયે, બાંય ગ્રહેકી લાજ. કામ, ક્રોધી, લાલચી, ઇનસે ભક્તિ ન હોય; ભક્તિ કરે કોઈ સૂરમા, જાતિ-બરન-કુલ ખોય.
જે દેવ-ગુરુના ભક્ત મન વૈરાગ્યશ્રેણી ભાવતા,
નિજ ધ્યાનમાં રત સુચરિત્રી મોક્ષમાર્ગ સુહાવતા. Jain Education International For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
