________________
[ ૭૪ ] મહાદેવીએ - ભ૦ મહાવીર શ્રાવસ્તીથી વિહાર કરી મેંદ્રીક ગામની બહાર ચાલકેષ્ટ વનના એક ચેત્યમાં આવીને -રહ્યા ત્યારે તેમણે સિંહ અણગારને પિતાની પાસે બોલાવ્યું. તેને આશ્વાસન આપવા પ્રભુ કહેવા લાગ્યાઃ
તમારે ગમગીન થવાની જરૂર નથી. હજી તે હું બીજા ૧૬ વર્ષ જીવવાને છું.”
ભગવાનના વચનેમાં એને વિશ્વાસ હતે. પણ એમના દેહમાં જે દાહ-વરનાં સ્પષ્ટ લક્ષણો દેખાતાં હતાં તેનું શું ? માત્ર મની વાતેથી સિંહ મુનિ જેવા પરમ ભક્ત શિષ્યને કેમ શાંતિ થાય? '
સિંહ મુનિના મનના સમાધાન અર્થે પણ કંઈક ઔષધી તે લેવી જ જોઈએ એમ પ્રભુને લાગ્યું. એમને પિતાને ઓષધની જરૂર નહતી. સિંહ-મુનિના વિષાદને દૂર કરવા પ્રભુએ કહ્યું :
તમે મારી ચિંતા કરવી રહેવા દે. અહીં મેંઢીક ગામમાં રેવતી નામે એક ગાથાપત્ની રહે છે તેને ત્યાં તમે જાઓ ! એણે મારા માટે કેળાનો પાક તૈયાર કર્યો છે, પણ એ આધાકમી દેજવાળે આહાર હોવાથી ન લેશે. હજી કાલે જ બીજેરાને પાક એને ત્યાં તયાર થયો છે તે મારા માટે લઈ આવે.”
ભગવાનના કેઈ પણ ઉપાસક કે ઉપાસિકાનું નામ ભગવાનના અંતરમાં એકદમ તરી આવે અને ભગવાનના મુખેથી એ નામનું ઉચ્ચારણ થાય એ કરતાં ઉપાસક ઉપાસિકાનું બીજું કઈ મહદ્દ ભાગ્ય હોઈ શકે ખરું ?
