________________
૧ ૧૮૮ ]
મહાદેવીઓ
થયેલી માનતા, જે શ્રેણિક જલક્રીડામાં ચેલણા સાથે ખેલતાં કિર્દિ થાકતા જ નહિ, જે શ્રેણિક ચેલણાના કેશપાને પેાતાના હાથની આંગળીએથી એકાંતમાં આળતા, જે ઐણિક સુગંધી કસ્તૂરીથી ચેલાના ગાલ અને કપાલ પર વિચિત્ર પત્ર અને વેલીએ આંકતા વખતનુ ભાન પણ ભૂલી જતા તે જ શ્રેણિક આજે હવે ચેલણાનુ` માં જોવામાં પણ પાપ સમજવા લાગ્યા છે. ચેલણા જેવી પાપિણી નારીઓનુ તા નિકંદન જ કાઢી નાખવુ જોઇએ એમ માનવા લાગ્યા છે. પ્રીતિની વિકૃતિમાંથી જે ઇષ્ટ પ્રકટ થાય છે તેની આગમાં બળતા શ્રેણિક સ્નેહસૃષ્ટિના એક બળવાખેારના પાઠ ભજવી રહ્યો.
.
ચેલણા, સાચે જ શું પરપુરુષમાં આસક્ત હશે ? સાચે જ ઊંઘમાં અને સ્વપ્નમાં પણ એ પેાતાના કોઇ પ્રેમિ કને ઝંખતી હશે ? શ્રેણિકની શંકા સાવ નિમૂળ અને અસ્થાને હશે ? નિમૂળ જ હાય તેા પછી સ્વપ્નમાં એ પેાતાના કયા પ્રીતમને સભારતી હશે ? કયા પ્રેમીની જપમાળ રટતી હશે ? સ્વપ્ન હાય, મિથ્યા રટણ હાય તે પણ એને આધાર કે પાયા તે! હાવા જોઇએ ને?
શ્રેણિકની શ`કા છેક નિરાધાર નહાતી. ચેલણા ખરેખર એ વખતે એક સ્વપ્ન નિહાળતી હતી. તટસ્થ દૃષ્ટા તરીકે જ એ સ્વપ્ન જોતી હાત તા એ મૌન સ્ત રુધ રહી શકી હૈાત. પણ એમ નહેાતું. ચેલા મન, પ્રાણ અને અનેરા ઔત્સુકય, અલૌકિક અનુમેદન તેમ અપૂર્વ તન્મયતાથી એ સ્વપ્ન નિહાળતી હતી. સ્વપ્ન પણ એક પુરુષનું જ હતુ. શ્રેણિક સિવાયના બીજા કાઈ