________________
| [ ૨૧૦ ] મહાદેવી તે એ સંપૂર્ણ શ્રદ્ધાપૂર્વક માનતા અને એવી પાર વગરની પ્રમાણભૂત પ્રતીતિઓ પણ મળી ચૂકી હતી. ફરીથી પૂછવાનું શ્રેણિકને મન થયું, પણ ભ. મહાવીરને બીજી વાર પૂછવાથી, ઉત્તર તે એને એ જ મળવાનો હતો એમ લાગવાથી એ પતે જ પિતાના મનને પૂછી રહ્યોઃ “આ, નાક આડા હાથ ધરવા પડે એવી દુર્ગધ મારતી વેશ્યાપત્રી શું મારી પટ્ટરાણી બનશે ? કેણ જાણે?” .
એકદમ માનવામાં ન આવે એવી વાતને યથાર્થતાનું સ્વરૂપ આપતા હોય તેમ ભગવાને પોતે જ ઉમેર્યું
દુર્ગધા તમારી રાણી થશે, પ્રતીતિ એ કે આઠમે વર્ષે તમારી જ પીઠ ઉપર ચડી તમને રમાડશે.” - શ્રેણિક મહારાજા ભગવાન મહાવીરને વાંદી, પાછા પિતાના મહેલમાં આવ્યા. વળતી વખતે પેલી દુધ ન આવી. કદાચ દુર્ગધા બાળાને કાગડા-કૂતરાં તાણી ગયાં હોય અથવા તો કોઈ રાહદારી માનવતાથી પ્રેરાઈ પિતાને ઘેર લઈ ગયે હેય. ગમે તે બન્યું હોય, એ દુર્ગધા પિતાની પટ્ટરાણી શી રીતે બને તેની ઘડ બેસારવા શ્રેણિકે મનના ઘેડા તે ઘણું દેડાવ્યા. પણ તે કંઈ નિર્ણય ન કરી શકે.
ધીમે ધીમે, ન ભૂલાય તેવી જે વાત સાંભળી હતી તે પણ ભુલાઈ ગઈ. જિંદગીમાં કદિ ન ભૂલાય એવા અનુભવે જેને માનતા હોઈએ છીએ તેની ઉપર વિશ્નતિના ગાઢા થર પથરાઈ જાય છે, તે આ તેલ ભ. મહા
