________________
સોમા અને જયંતી [ ૨૧ ] જાણી જાય તે ભારે ખુવારી થયા વિના ન રહે. પહેલાં એવી ઘટનાઓ બની હતી. તેથી આ વખતે પહેરગીરે, ચોર-ડાકુઓ કરતાં પણ ગુપ્તચરાના વિષયમાં બહુ સાવચેત રહેવા મથતા.
છે તે સારા માણસો પણ ગુપ્તચર નહિ હેય તેની શી ખાત્રી ? ” પહેરગીરે પાસે જઈને, બન્નેને ચહેરા જોયા.
જે લેકે કંઈ જવાબ ન વાળે એમને જતા પણ શી રીતે કરવા ? એમના અંતરમાં કંઈ દુરાશય નહિ હોય એમ કેમ મનાય? કંઈક જવાબ વાળે તે વધુ અનુમાન કરવાની સૂઝ પડે.
ફરી ફરીને પહેરગીરે, પાસે આવીને, એમને સમજાવ્યા. પણ કેઈ શબ્દ સરખે ચે બેલતું નથી તેથી એને થયું કે “હવે તે આ લોકોને સીધા કરવા જ પડશે. જોઈએ કયાં સુધી મુંગા રહી શકે છે?”
મૌન માત્ર બનાવટી બુર હશે, ચોકીદારને છેતરવાની એક કળ માત્ર હશે એ નિશ્ચય કરીને પહેરગીરે જરા સખત હાથે કામ લેવાનો નિર્ણય કર્યો.
વખત તે ઘણે વીતી ગયો હતો. પ્રાતઃકાળ થવાની તૈયારી હતી. અજવાળું થતાં આ બે ઢગીઓ કદાચ થાપ આપીને નાસી જાય એવી બીક પણ ખરી. પહેરગીરે આસપાસ જોયું. છેડે આઘે એક લાંબું રાંઢવું પડેલું દેખાયું. એની દુબુદ્ધિને વેગ મળે.
તરત જ દોડતે જઈને જાડુ રાંઢવું એ લઈ આવ્યા અને બનને મૌનધારીઓને બાંધી, હવે આ લોકોને
