________________
[૨૩૦ ] મહાદેવીએ મરીને નારકીમાં જઈશ. ત્યાં ચેરાશી હજાર વરસ સુધી નારકીનું દુઃખ ભોગવીશ.”
મહાશતકે ધાકધમકી આપવા આ વાત જોડી કાઢી નહોતી. તપ અને ધ્યાનથી એની ચિત્તવૃત્તિ અત્યાર સુધીમાં એવી નિર્મળ બની હતી કે રેવતીની નારકીય ગતિ એને પ્રત્યક્ષ દેખાતી હતી. એને જે દેખાયું હતું તે જ તેણે રેવતીને કહ્યું હતું. એકે અક્ષર ઉપજાવી કાઢેલે કે બનાવટી નહોતે. અલબત્ત મહાશતક ગુસ્સે થએલે અને કેધના આવેશમાં આ યથાર્થ વાત જરા આવેશપૂર્વક કહેલી.
પરિસ્થિતિ પણ તે દિવસે એવી હતી કે મહાતકનું ધિર્ય સહેજે ડગી જાય. રેવતીએ પુષ્કળ દારૂ પીધેલ અને માંસાહાર પણ ઠંસી ઠાંસીને કરેલો. પ્રથમથી જ રેવતી માંસલુપ હતી. સુરાપાનમાં એ એટલી જ આસક્તિ ધરાવતી. રાજગૃહીમાં જે દિવસે હિંસા કરવાની રાજ્ય મનાઈ કરી હોય તે દિવસે પણ રેવતીને સુરા અને માંસ વિના નહોતું ચાલતું. પોતાના પિયરીયા મારફતે ગાયના વાછરડા મરાવી પોતાની જિહવાન લુપતાને સંતોષતી.
આવી રીતે સુરાપાનથી ઉન્મત્ત બનેલી છૂટા કેવાળી રેવતી મહાશતક પાસે એની પિષધશાળામાં આવી. પવિત્ર દેવમંદિરમાં કઈ રાક્ષસીએ પ્રવેશ કર્યો હોય એમ જ આપણને લાગે. મહાશતક કંઈ ન બોલ્ય. પણ જ્યારે રેવતીએ મહાશતકની સામે યથેચ્છ ચેનચાળા કરવા માંડ્યા ત્યારે તે મુંઝાયે. •
