________________
[ ૧૩૦]
મહાદેવીઓ
શતાનિક સદેહે નવે અવતાર પામત, શુદ્ધ આધ્યાત્મિક નવજીવન મેળવી લેત. ઈતિહાસના વિધાયકને જ કદાચ એ વાત નહિ ગમી હોય, ગમે તેમ, પણ ચિત્રકારે હવે વેર વાળવાને નિર્ણય કર્યો. એટલે જ સાત્ત્વિકતાના સીધા રાહ ઉપરથી તામસિકતાના સ્વાભાવિક છતાં નિકૃષ્ટ માગે એ ઊતરી પડ્યો.
આ એ જ યુવાન હતું, જે એક વૃદ્ધ ડેશીમાના પુત્રને બચાવવા, યક્ષનું ખપર પિતાના લેહીથી ભરી દેવા એક દિવસે તૈયાર થયો હતે. આ એ જ યુવાન હતે જેના સ્વાર્પણે, લેહીતરસ્યા યક્ષના દિલમાં પલટો પેદા કર્યો હતે. આજે એ જ યુવાન શતાનિક ઉપરનું વેર વાળવા મૃગાવતીને સાધન બનાવવાનાં સ્વપ્ન સેવી રહ્યો છે. યુવાન જીવનની ઉજજવળ ભાવનાઓ શું કમલપત્ર પરના ઝાકળ બિન્દુ જેવી હશે? સાંસારિકતાને સહેજ હિલોળે લાગતાં એ ખરી પડતી હશે? - શતાનિકનો સમેવડિયો હોત તે તે બીજે જ દિવસે તેની સાથે સમરાંગણમાં ઊતરત. પણ એ તે બની શકે એવું નહોતું. બીજા રાજા-મહારાજાઓ, સામતે કે સચિવે સાથે તેને સંપર્ક નહોતે. એટલે હવે તે પછીની સહાયથી જ શતાનિકનું સત્યાનાશ નોતરવાની એ યુવાને પેજના કરી જે પીછીમાં ભક્તિભાવ, રસેલ્લાસ જેવા અભાવ રેલાવવાની છૂપી તાકાત ભરી હતી, જે પીંછી ચક્ષને આશીર્વાદ મેળવી ચૂકી હતી તે જ પીંછી વેરતૃપ્તિ અને સર્વનાશને દાવાનળ ફેલાવવા તૈયાર થઈ
