________________
[૮] મહાવીઓ સડે છે અને બીજાને પણ સડાવે છે. હું જે સામાન્ય નારીની જેમ આપને જકડી રાખું-દુરાગ્રહ કે કલ્પાંતથી આપના સંસારત્યાગમાં અવરોધ ઊભો કરું અથવા તો મારા ટૂંકા સ્વાર્થને સંભારી આંસુ ટપકાવી, અપશુકન કરું તે હું આપની અર્ધાંગિની બનવાને જ એગ્ય ન હતી એમ દુનિયા કહે મારે એ આળ નથી જોઈતું. મને ન્યાય ભલે ન મળે–પણ અન્યાય તે ન મળે જોઈએ! પધારે, પ્રભુ ! ખુશીથી પધારે! જુઓ. સ્વજને, નાગરિકનાં ટોળે ટોળાં આપને વિદાય આપવા થનગની રહ્યાં છે. દેવતાઓ આપની ઉપર પુષ્પ વર્ષાવવા તલપાપડ થઈ રહ્યા છે. હું પામર-અબળા આપને બીજું શું કહું? માત્ર એટલું કહું છું કે જે આપને બરાબર સમજી શકી હઈશ, આપે પ્રબોધેલા માર્ગમાં શ્રદ્ધાને દર જાળવી શકી હોઇશ તે નાથ આ આપની પુત્રીને પણ પાળી–પથી-સંસ્કારી કરીને આપના જ સાધનાયજ્ઞમાં અપી દઈશ! ત્રણ લેકના નાથ! પધારે! એક દિવસે આપ પણ સંસારમાં આસક્ત હતા એવી મેલી છાયા સરખીયે કયાં ન પડવા પામે તે માટે હું આપના માર્ગમાંથી સદાને માટે દૂર રહીશ-મારામાં મારાપણું હશે તે આપના વિસ્તારમાંથી હું મારી જાતને ભૂંસી નાખીશ! મારી અહંતાને, મારા પોતાના હાથે જ એવી રીતે પુંકી દઈશ કે વર્ધમાનકુંવર કઈ દિવસ પરણ્યા હશે કે નહિ એવી શંકા ઉઠયા વિના ન રહે.”
મહેલની બહાર દેવવિમાનની સ્પર્ધા કરે તેવો ચંદ્રપ્રભા શિબિકા તૈયાર હતી. શિબિકા ઉપાડીને
