Agam 13 Upang 02 Rajprashniya Sutra Part 02 Sthanakvasi

Author(s): Ghasilal Maharaj
Publisher: A B Shwetambar Sthanakwasi Jain Shastroddhar Samiti

Page 367

सुबोधिनी टीका सु. १५४ सूर्याभदेवस्य पूर्वभवजीवप्रदेशिराजवर्णनम् ३२७ अस्माकम् अयोभारकं बद्धम्, इति कृत्वा अन्योऽन्यस्य एतमर्थ प्रतिशृण्वन्ति, अयोभारं वनन्ति, यथाऽनुपूर्वि प्रस्थिताः । ततः खलु ते पुरुषाः अग्रामिकाः यावत् अटव्याः किञ्चिदेशम् अनुप्राप्ताः सन्तः एकं महान्तं त्रप्वाकरं पश्यन्ति, त्रपुणा सर्वतः समन्तात् आकीर्ण तदेव यावत् शब्दयित्वा एवमवादिषुः-एष खलु देवानुप्रियाः ! त्रप्वाकरः इष्टः यावत् मनओमः, अल्पेनैव त्रपुणा सुबहु अयो लभ्यते, तत् श्रेयः जाव मणामे] हे देवानुप्रियो ! यह लोहे की खान इष्ट है, यावत् मनोज्ञहै(तं सेयं खलु देवाणुप्पिया।अम्हं अयभारगंबंधित्तए त्ति कटुअन्नमन्नस्स एयम पडि-सुणेति) अतः उचित है कि हम लोग इस लोहे के भार यहां से ले लेवे इस प्रकार विचार करके उन्होंने आपसके इस विचार को निश्चय का रूप दे दिया (अयभारं बंधेति) और लोहे को वहां से ले लिया (अहाणुपुविए संपत्थिया) और लेकर वहां से क्रमशः चल दिया (तए ण से पुरिसा अगामियाए जाव अडवीए कंचिदेस अणुपत्ता समाणा एगं महं तउआगरं पासंति) इसके बाद वे चलते २ जब और अधिक आगे निकल गये तब उन्होंने उस अग्रामिक आदि विशेषणवाली अटवी में एक बहुत बडी त्रपु-रांगा की खान को देखा (तएणं सव्वओ समंता आइण्णं तं चेच जाव सदावेत्ता एवं वयासी) संतुष्ट यावत् हृदय वाले हुए बाद में उन्होंने आपस में एक दूसरे को बुलाया बुलाकर ऐसा कहा(एस णं देवानुप्पिया ! तउआगारे इट्टे जाव मणामे] हे देवानुप्रिया ! यह रांगा ते सोमनी मा ४८ छ, xiत यावत् भनाश छे. (तं सेयं खलु देवाणुप्पिया ! अम्हं अयभारगं बंधित्तए त्ति कटु अन्नमन्नस्स एयमहं पडिसुणे ति) એથી અમારા માટે આ વાત બરાબર છે કે અમે બધા આ લોખંડના ભારને અહીંથી લઈ જઈએ આ પ્રમાણે વિચાર કરીને તેમણે પરસ્પર કરેલ આ વિચારને નિશ્ચયા(म४३५ मायु. (अयभारं :बधंति) मने सामने त्यांथी सीधु. (अहाणुपुचिए संपत्थिया) भने दाने त्यांची उभश: माण यासता थया. (तए णसे पुरिसा अगामियाए जाव अडवीए कंचिदेस अणुपत्ता समाणा एग मह तउआगरं पास ति) त्यार पछी तेथेnai rai न्यारे भूम २ नीजी गया ત્યારે તેમણે અગ્રામિકા વગેરે વિશેષણોથી યુક્ત અટવીમાં એક બહુ વિશાળ ત્રપુ
॥ (४थी२नी माने . (त एणं सव्वओ समंता आइण्णं तं चेवजाघ सद्दावेत्ता एवं वयासी) ते रानी मा याभेर समाथी मा २७, यावत् એક પુંજ રૂપમાં હતી. આ ખાણને જોઈને તેઓ સર્વે ખૂબજ દુષ્ટ અને સંતુષ્ટ યાવત્ હદયવાળા થયા. ત્યાર પછી તેમણે એક બીજાને બોલાવ્યા અને બોલાવીને मा प्रमाणे धु-(एस गं देवाणुप्पिया ! तउआगारे इहे जाव मणामे) हे वा.
શ્રી રાજપ્રશ્રીય સૂત્ર: ૦૨