________________
૪૭
((
છળ, જેમ પોથીમાંના રીંગણાં '' ની કહેવત છે તેમ, માટે છળ ધર્મ ન કરવા.
ન
ગુરૂ પણ પાતે સદાચરણ કરી ખીજાને ઉપદેશ કરે ત્યારેજ શિષ્યાના મનપર તે ઉપદેશ બરાબર હસે (અસર કરે). ખરાખર આચરણ ન કરે એવા ગુરૂનું કહ્યું કાઈ માનતા નથી. છ કરનાર ગુરૂ માટે એક ઈતિહાસ શ્રીમદ્ વલ્લાભચાર્યજીના ચરિત્રમાં છે કે પેાતે દક્ષિણયાત્રા કરવા પધાર્યા હતા ત્યાં કોઈ એકઠેકાણે રસ્તામાં એક અજગર પડેલા હતા, જેને હુારા કીડા વળગેલા હતા. તેને જોઇ શિષ્યાએ આચાર્યજીને પુછ્યું કે આણે શાં પાપ કર્યા છે કે તેનું આવું દારૂણ કુળ ભાગવે છે? ત્યારે તેમણે કહ્યું કે આ અજગર પૂર્વજન્મમાં એક બ્રાહ્મણ-ગુરૂ હતા. તેણે અનેક ચેલા કર્યા પણ પોતામાં સામર્થ્ય ન હેાવાથી તેમને ઉદ્ધાર કરી શકયા નહીં. તે ગુરૂ આ અજગર છે અને તેના શિષ્યા આ કીડા થયા છે. માટે
લેાભી ગુરૂ લાલચુ ચેલા, દેનું નરકમેં ડેલમઠેલા.
જેવું પરિણામ બને છે. લેાકાએ વેદ ધર્મ અવશ્ય પાળવેા જોઈએ અને ગુરૂ આએ તે પળાવવા જોઇએ. ભગવદ્ભક્તિ કરવી તે પણ વણાશ્રમધર્મયુક્ત કરવી જોઇએ. વૈદિક ધર્મના આગ્રહ આ સપ્રદાયમાં અસલથી છે. હુમારી જ્ઞાતી ( મહારાજે ) માં હાલ ૧૬ સંસ્કારા થાય છે. તેમ ત્રણ સંધ્યા પણ નિત્ય ચાલે છે. શ્રીમદાચાર્યજી પડે અગ્નિહેાત્રી અને સામયાજી હતા. અને તેમની ચાર પાંચ પેઢી સુધી અગ્નિીહાત્ર અને સામયજ્ઞ વગેરે મેાટા મેટા યજ્ઞ કરનારા હતા. એટલામાટે કેટલાક તે આજ સુધી દીક્ષિતજી ના નામથી એળખાય છે. જો વૈદિક
* યજ્ઞાકરી દીક્ષા લેનાર તેને દીક્ષિત કરીને કહે છે.
