________________
कृष्णसेवापरं वीक्ष्य दंभादिरहितं नरम् । श्री भागवततत्त्वज्ञ भने जिज्ञासुरादरात् ॥
sonહેવાર એટલે સારી પેઠે શ્રીકૃષ્ણની સેવામાં હુશી આર હમણુની માફક નહીં કે મુખમયાજી પુકારે કે સમય થો”તે કહે “આવીએ છીએ.” અને કોઈ વિનતિ કરવા આવે કે “બાપજી નાટકને વખત થયો છે. ગાડી તૈયાર છે. તે કહે (હાથની ચપટી વગાડીને ) “ચાલે.” તેમ ન જોઈએ. શ્રીગુસાઈજીના પાત્રનું લગ્ન હતું તે વખતે બધી વરણાગી તૈયાર થઈ અને તેઓને પણ આવવાને આજ્ઞા કરી. ત્યારે તે તે રડવા લાગ્યા. તેમને સમજાવીને પુછવું કે કેમ રડે છે ? ત્યારે કહે કે “મારી ઉથાપનની સેવા રહી જાય છે.” જુઓ ભગવસેવા આગળ તેને પરણવાની પણ દરકાર ન હતી. તેવું તે રહ્યું, પણ મંગળાથી તે શયન સુધી સેવા તે બરાબર થવી જોઈએ. હમણું મારા ઘરની વાત કરું, કે ઠાકોરજીને ઠિોર એવા તે ધરાવવામાં આવે છે કે કોઈને માથામાં મારીએ તે લેહી નીકળે પણ ઠોર ભાગે નહીં. અને કેટલેક ઠેકાણે તે તે ભાગવા માટે લાકડાનો હથોડે રાખે છે. તે પણ જ્યારે એત્રણ પડે ત્યારે કટકા થાય. મેં એમ કરવાનું કારણ પુછયું હતું, તો એમ જણાવવામાં આવ્યું કે નરમ રાખીએ તો ભાગી પડે અને ભાગી જાય તે ભિતરીઆ લડે. ત્યારે ભિતરીઆના સુખ માટે ઠાકોરજીને દુઃખ થાય તો હરકન નહીં ! એકવાર શ્રીમહાપ્રભુજીના સમયમાં મહાપ્રસાદમાં સળી આવી ગઈ તેથી શ્રીમદાચાર્યજીએ કહ્યું કે “અમે સંન્યાસ લઈએ છીએ, આજે તે સળી આવી અને કાલે તે સેવામાં
