________________
મુશળ આવશે. આપણે ગૃહસ્થાશ્રમ છે તે ભગવસેવા માટે છે. ને તે બરાબર ન બને તે અમારૂં રહેવું વ્યર્થ છે.”
શ્રીનાથજીની આરતી જે દહાડે ભટજીએ ઉતારી તે દહાડાથી તેમની સેવા છોડાવી, તે એટલાજ માટે કે આજે આરતી કરી તે કાલે સણગાર સજશે. અને એમ કરતાં અમારી સેવા છેડાવી દેશે. તે વખતે તેઓ એમ નહોતા જાણતા કે આજની માફક સાચોરા ગીરનારા ઠાકોરસેવામાં ઘુસી જાશે. એઓનો ઉદેશ એ જ હતો કે, ભગવત્સવા તે અમેજ હાથે કરીશું અને રસોઈની સેવા અમારી વહુબેટીઓ કરશે. હજુ પણ કાટાવાળા શ્રીકનૈયાલાલજીને ત્યાં રસોઈની સેવા વહુ બેટીઆજ કરે છે.
પ્રાચીન કાળમાં વલ્લભકુળના બાળકે ઠાકોરજીના હાંડી માંજવા સુધીની પણ સેવા કરતા હતા. તેમના હાથ અમારા ગદલાલજીના હાથની પેઠે ઘેડાના ખરેડા જેવા થઈ જતા, મારા પિતાના પૂર્વજોમાં એક દેવકીનંદનજી કરીને હતા. તેઓ એકવાર કેટે પધાર્યા હતા. તે એક વખત ત્યાંના મંદિરમાં જઈ જુએ તો ગુંસાઈ હાંડા માં જતા હતા. દેવકીનંદનજીએ પુછયું કે આ શું થાય છે? ત્યારે મથુરેશજીવાળા મહારાજેએ તેમને કહ્યું, આવો આપ પણ માંજે. ઠાકોરસેવા તે સાવરણીથી લઈને શૃંગાર સુધીની એકજ છે. તેમણે કહ્યું “આપના અહોભાગ્ય છે કે આપ સર્વ સેવા કરે છે. મારા ઠાકોરજી વધારે કમળ છે, તેથી મારે હાથની વધારે સાવધાની રાખવી પડે છે. નહીં તે મુખીઆજી ઠાકોરજીને અડકવા પણ ન દે.” આ દ્રષ્ટાંત આપવાનું કારણ એજ કે એટલે સુધીની સેવાને
