________________
૮૪
પ્રાચીન આચાર્યને આગ્રહ હતો. હાલ તે આગ્રહ ઘણે દરજે છુટી ગયો છે.
કેટલાક કહે છે કે દેવકીનંદન તો સિંહાસન પર બેસીને જપ કરે છે. એને કંઈ સેવાની ફિકર નથી. પણ તે વાતની પરીક્ષા ( ખબર ) તે કામવનમાં શ્રીચદ્રમાજી પાસે અમે હોઈએ ત્યારે પડે.
હૃમાહિત” એટલે દંભ, કામ, ક્રોધ, લોભ, મોહ, મદ, મત્સર ઈત્યાદિથી રહિત એવા ગુરૂને ભજવા જોઈએ. દંભ એટલે પાખંડ અર્થાત્ કહેવું એક અને કરવું બીજું તે. એમ કરનારા ગુરૂનું કોઈ કહ્યું માને નહીં. અને “શેઠની શિખામણ ઝાંપા લગી,” એમ થાય. અમે તમને આચાર વિચાર રાખવાને કહીએ અને અમે પોતે આચાર પાળીએ નહીં, તે તમે બહાર જઈ કહેશે કે ગુંસાઈજી તો ગાંડા થઈ ગયા છે. કામ, ક્રોધ, ઇત્યાદિ તો ગુરૂ માત્રમાં નજ હોવાં જોઈએ.
“બ્રોમાનવતતવજ્ઞ” એટલે શ્રીમદ્ભાગવતના તાવને જાણનાર એવા ગુણવાળા હોય તે ગુરૂને લોકોએ ભજવા. અમારા જેવા નહીં કે જેને ભાગવતને એક લેક પણ બરાબર લગાડતાં આવડે નહીં! હાલ તે કેટલાક ભાવકાઓ કહેશે કે તમારે ભણીને શું કરવું છે? ખરે શ્રીઆચાર્યજી મહાપ્રભજીએ “શિક્ષા ” માં જે આજ્ઞા કરી છે, તે સભય આજને થયે છે
यदा बहिर्मुखा यूयं भविष्यथ कथंचन । तदा कालप्रवाहस्था देहचित्सादयोप्युत ॥ १॥ सर्वथा भक्षयिष्यंति युष्मानिति मतिर्मम-इत्यादि.
