________________
મુકવામાં આવશે. આમ કહી કલ્યાણસિંહ વિદ્યાનગર ગયા અને ત્યાંના રાજા કૃષ્ણદેવને ઉપલી હકીગત કહી સંભળાવી. તથા પિતાની તરફથી ભલામણ કરી કે આ ગુર્જર લોકોને સ્પર્શ પણુ મહારાજ ન કરે તેવો બંદોબસ્ત રહેવો જોઈએ. કૃષ્ણદેવે ક, પૃથ્વીનાથે, એટલું કામ આપજ કરે. એથી રાજા કલ્યાસિંહ પિતાની રાજધાનીમાં આવ્યા અને પ૦૦ આદમીનું લકર, તરવાર, બંદુક વગેરે લઈ પાછા શ્રીનાથદાર ગયા અને ત્યાં મુકામ કર્યો. ત્યાં મહારાજશ્રીના કેફી મંડળમાં હળીમળી ગયા. એક દહાડે લાલબાગમાં–બીજે દહાડે મોહનબાગમાં–એમ જુદે જુદે ઠેકાણે ઉજાણીઓ થવા લાગી. તેમાં ભાંગ, અફીણ વિના તો ચાલેજ શેનું ? એમ કરતાં મહિને માસ વિત્ય અને મહારાજ તથા તેમના સાથી ગુર્જર લોકોને રાજાપર પક વિશ્વાસ બેઠો. એટલે રાજાએ મહારાજને વિનતિ કરી કે મને અહીં રહ્યાને ઘણું દિવસ થયા, માટે મારા જતાં પહેલાં એટલે આવતી કાલે આપણે એક મોટી ગોઠ કરીએ. તેમાં આપશ્રીને તથા સર્વ ભાઈએને મારે સેનાનાં કડાં સાંકળાં તથા શાલ દુશાલા વંહેચવા છે. માટે જેઓ આપના કૃપાપાત્ર હોય તે સર્વેને નોતરવા. કડાં સાંકળની વાત સાંભળી એટલે કૃપાપાત્ર અને આકૃપાપાત્ર
જણે આવીને અડી ગયા. સર્વ મંડળ એકઠું થયું. રાજા કલ્યાણસિંહ તથા શ્રીગીરધરલાલજી પણ ત્યાં પધાર્યા. સઘળાઓને સારી પેઠે નિશો કરાવ્યો. રાજ કલ્યાણસિંહે આ મોટી મીબનીને દિવસે જોધપુરના રાજા વિસિંહજીને પણ ત્યાં તેડાવ્યા હતા. વિજ્યસિંહજી પિતાની સાથે કડાં, સાંકળ,
