________________
મારામાં કંઈપણ દોષ દેખાય તેને ઉત્તેજન ન આપતાં તે દૂર કરવાને યત્ન કરી જોઈએ. માણસ માત્ર તેને જેવો સંગ મળે છે તેવા સદગુણ વા દુર્ગુણ શીખે છે. માટે અમે લોકો દુરસંગથી કોઈ દુર્ગુણ શીખ્યા હોઈએ તો તે તજવવા વૈષ્ણવ તરફથી પ્રયન વે જોઈએ. ટકાયત શ્રીગીરધરજી મહારાજની બાળવયમાં જ તેઓના ખિતૃચરણ પરલોક પધારવાથી તેઓ ત્યાંને ગુર લેકના કુસંગમાં રહ્યા અને ભાંગ આદિ વ્યસન તેમને લાગ્યું. તે ગુર્જરોનો ઉપદ્રવ એટલે સુધી વધી પડ્યો કે શ્રીનાથજીની તથા મહારાજશ્રીની અડધી ભટ તેઓએ લખાવી લીધી. જે કાંઈ ભેટ આવે તેમાંથી અડધો અડધ તેઓ વંચી લેતા હતા. એકવાર એવું બન્યું કે કૃષ્ણગઢના રાજ ક. લ્યાણસિંહે રૂપાની એ કમાન મેકલી. તે બેમાંની એક કમાન પણ પેલા ગુર્જર લેકે ઉઠાવી ગયા. તે કમાન રાજાની નજરે કઈ ઠેકાણે પડી, જે જોતાં જ તેમને લાગ્યું કે આ ઠાકોરજીની કમાન આંહીં કયાંથી? અને એકદમ તેની તપાસ કરવા “શ્રીનાથદ્વાર ગયા. તો ત્યાં મહારાજ વગેરેને ભાંગ પી નિશામાં ચકચુર થએલા દીઠા. મારે જણાવવું જોઇએ કરી વરતુ ન લેવાનું આપણા શાસ્ત્રમાં જ કહેવું છે એમ નહીં, પણ મુસલમાન. અંગ્રેજો ઇત્યાદિના શાસ્ત્ર ગ્રંથોમાં પણ તેને નિષેધ કરેલ છે. પછી રાજા કલ્યાણસિંહે તપાસ કરી તે ગુર્જર લોકોને મોટો ત્રાસ તેમના દીઠામાં આવ્યું. આવું જઈને રાજાએ મહારાજના ખવાસને બેલાવી હુકમ ક્યા કે આજ પછી તારે મહારાજને ભાંગ કે બીજી કોઈ પણ કરી વસ્તુ કદી આપવી નહીં; આપશે તો તને ખાસડે મારી કાઢી
