Supasnahachariyam Part 01

Author(s): Lakshmangani, Hiralal Shastri
Publisher: ZZZ Unknown

Page 19

१२
सुपासनाह-चरिअम्मि
एक्कम्मि महाहट्टे दिट्ठो धणसारनामओ सिट्ठी । किविणपियामह इय नयरवासिविहियवरभिहाणो ॥१४॥ पुट्ठो य सोमए जह थावरनामा इहत्थि मायंगो। जिणवयणभावियमई चेडयसिद्धो य कि कोवि ? ॥१४६॥ एयं सम्ममसोऊण तेण भणियं कयाणगं किंपि । हट्टाओ आयट्ठिय दंसेमि तओ मए पुढे ॥१४७॥ महया सद्देण पुणोतं चिय, तो तेण साहिय, अत्थि । दारट्ठियचिंचणिगाए तस्स पयर्ड चिय गिहपि॥१४८॥ इय सोऊण गओ हं तस्स गिहे तत्थ सोवि संपत्तो । कहिओ वासियभत्ताइवइयरो तस्स सव्वोवि ॥१४९॥ ता जाव मूरिणा हं तुह पासे पेसिउत्ति तं सोउ। तेण भणियं कहिस्सं नवरं साहम्मिओ तं सि ॥१५०॥ ता काऊण पसायं पाहुणगो होसु अन्ज मज्झ तुमं । भणियं मए कहंपिव जाइविरुद्धं इमं जेण ॥१५१॥ अह महणिच्छंतस्सवि साहम्मियवच्छलच्छपुन्नट्ठा । किविणपियामहहट्टे निरूवियं भोयणं तेण ॥१५२॥ भणियं च भोयणाणंतरंपि सिग्धं गिहम्मि महतणए । तुमए आगंतव्वं तुह पुढे जेण साहेमि ॥१५३॥ इय भाणिऊण गओ सो एत्तो य मएवि पमणिओ सिट्ठी। जह तंदुले पयावसु कत्थवि भुंजामि जेणाह॥१५४॥ तेण नियसिटिणिच्चिय आहूया रंधणत्थलोभेण । तीएवि अणुसारेण जिणचंदसुउत्ति विनाओ ॥१५॥ भणियं भो भो तं मह पिउभायसुउत्ति बंधवो होसि । ता मुंच इमं मायंगदावियं तंदुलाईयं ॥१५६॥ भुंजसु नियगेहिच्चिय आगंतूणंति तो.मए भणियं । अहममुगकारणेणं समागओ तस्समीवम्मि ॥१५७॥ तो तदावियमेयं भुंजिस्सं भोअणं अहं अज्ज । एत्तो उड्ढं जइ किंपि भणसि तो तुज्झ मह सवहो ॥१५८॥ एकस्मिन् महाहट्टे दृष्टो धनसारनामकः श्रेष्ठी । कृपणपितामह इति नगरवासिविहितवराभिधानः ॥१४॥ पृष्टश्च स मया यथा स्थावरनामेहास्ति मातङ्गः । जिनवचनभावितमतिश्चेटकसिद्धश्च किं कोऽपि ? ॥१४६॥ एतत् सम्यगश्रुत्वा तेन भणितं क्रयाणकं किमपि । हट्टादाकृष्य दर्शयामि ततो मया पृष्टम् ॥ १४७ ॥ महता शब्देन पुनस्तदेव, ततस्तेन कथितं, अस्ति । द्वारस्थितघरट्टिकया तस्य प्रकटमेव गृहमपि ॥ १४८ ॥ इति श्रुत्वा गतोऽहं तस्य गृहे तत्र सोऽपि संप्राप्तः । कथितो वासितभक्तादिव्यतिकरस्तस्य सर्वोऽपि ॥१४९॥ तावद् यावत्सूरिणाऽहं तव पार्वे प्रेषित इति श्रुत्वा । तेन भणितं कथयिष्यामि नवरं साधर्मिकस्त्वमसि ॥१५०॥ ततः कृत्वा प्रसादं प्राघुणको भवाद्य मम त्वम् । भणितं मया कथमिव जातिविरुद्धमिदं येन ॥ १५१ ॥ अथ ममानिच्छतोऽपि साधर्मिकवात्सल्याच्छपुण्यार्थम् । कृपणपितामहहट्टे निरूपितं भोजनं तेन ॥ १५२ ॥ भणितं च भोजनानन्तरमपि शीघ्रं गृहे मदीये । त्वया आगन्तव्यं तव पृष्टं येन कथयामि ॥ १५३ ॥ इति भणित्वा गतः स इतश्च मयापि प्रभणितः श्रेष्ठी । यथा तण्डुलान् पाचय कुत्रापि मुझे येनाहम् ॥१५४॥ तेन निजश्रेष्ठिन्येवाहूता रन्धनार्थलोभेन । तयाप्यनुसारेण निनचन्द्रसुत इति विज्ञातः ॥ १५५ ॥ भणितं च भो भोस्त्वं मम पितृभ्रातृसुत इति बान्धवो भवसि । तस्मान्मुञ्चेदं मातङ्गदापितं तण्डुलादिकम्॥१५६॥ भुव निजगेह एवागत्येति ततो मया भणितम् । अहममुककारणेन समागतस्तत्समीपे ॥ १५७ ॥ ततस्तदापितमेतद् भोक्ष्ये भोजनमहमद्य । इत ऊर्ध्वं यदि किमपि भणसि ततस्तव मम शपथः ॥ १५८ ॥
१ क. माइंग । २ ख. ग. भोयणं ।