________________
-
।
--
AN
४ इंदिय चवल तुरंगे। दुग्ग मग्गाणु धाविरे निचं|| तेहने नावि वा विचारी न रोके वीतरागना वचनरूप रासमी वर्नु वा संसारनुं सरूपने। इं करीने ॥२॥
नाविध नव सरूवो। नई जिणवयण रसीहिं ॥२॥ इंद्रिरूप धुतारा वा उग मो तलना फोतरा मात्र पण देइस न होटा।
ही वीस्तरवा। इंदिय धुत्ताण महो। तिल तुस मित्तंपि देसु मा पसर। ने जो पसरवा दीधातो जीहां एक क्षण ते पण वर्ष कोम स नीश्चे।
मांन दुःख थसे ॥३॥ जई दिन्नोतो नी। जब खणो वरिस कोमिसमो॥३॥ नही झीती इंद्रियो जेणे ते काष्ट वा लाकमानी परे घुण वा काष्ट हनुं चारीत्र।
ना कीमाइं कस्युं असार तेहबुं बे। अजि इंदिएहिं चरणं। क व घुणहिं कीरई असारं॥ ते कारण माटे हे धर्म अर्थि झीतवी इंद्रियो नद्यम करीने ॥४॥ साहासीकथी थीरपणे।।
तो धम्मबीहि दढं। जश्अव्वं इंदिय जयंम्मि जेम मूरखपणे कोमीने अर्थे। कोम रत्न हारे वा उगाय कोई नर ॥
जह कागिणी हे। कोमि रयणाण हारए कोई॥ तेम अल्प सुख भ्रांतीथी विष जीव गमावे ने मोक्षनां सुख प्रते यमां रक्त थया।
॥५॥ - तह तुब विसय गिधा। जीवा हारंति सिघिसुहं ॥५॥ |तीलमात्र प्रमाणे विषयनां ते नोगव्याथी दुःख वली मेरुपरवत सुखने।
ना सीवरथी पण मोहोटां अती॥
.
.
.
-