________________
ઢાળ ૨ જી (શીરેહને શેલે હે કે—એ દેશી.)
તે સુત પાંચે હો કે, પઢણ કરે નહીં, રમતમતાં હો કે, દિન જાયે વહી. શીખવે પંડિત હે કે, છાત્રને રીશ કરી; આવી માતાને હા કે, કહે સુત રૂદન કરી લે છે માતા અધ્યારૂ હો કે, અમને મારે ઘણું, કામ અમારે હો કે નહીં ભણવા તણું. શંખણી માતા હો કે, સુતને શીખ દીએ ભણવા મત જજે હોકે, શું કંઠશેષ કી રાા તેડવા તુમને હો કે, અધ્યારુ આવે; તે તસ હણજે કે, પુનરપિ જિમ નાવે, શીખવી સુતને હો કે, સુંદરીએ તિહાં પાટી પોથી હો કે, અગ્નિમાં નાંખી દીયાં . ૩. તે વાત સુણીને હો કે, જિનદેવ બોલે ઈસ્યું, ફીટ રે સુંદરી હો કે, કામ કર્યું કીસ્યુ મૂરખ રાખ્યા હે કે, એ સર્વ પુત્ર તુમે; નારી બેલી છે કે, નવિ જાણું અમે એક મૂરખ મોટા હો કે, પુત્ર થયા
જ્યારે; ન દીયે કન્યા હો કે, કોઈ તેહને ત્યારે, કંત કહે સુણ હો કે, એ કરણી તુમચી; વયણ ન માન્યાં હો કે, તે પહેલાં અમચાં છે પ છે એમ વાત સુણીને હો કે, સુંદરી કેધે ચડી, પ્રીતમ સાથે હો કે, અમદા અતિહી વઢી, કંતે મારી હોકે,
