Maa Baap Chhokarano Vyavhar Granth

Author(s): Dada Bhagwan
Publisher: Dada Bhagwan Foundation

Page 23

૩૪૮
30
વધારે કમાવાનું છોકરાં માટે? વઢો તો પહોંચાડે હલકી ધાટે! કલદાર માનીએ તો ધાય આસક્તિ; ટેસ્ટીંગે બોદા, માટે કર “સ્વ”ની ભક્તિ! ૩૦૧ મિલકત માટે મારે, કોર્ટ જાય લઈ; રીયલ નહિ, આ તો રીલેટીવ સગાઈ! ૩૦ર લાગણી-મમતા એ બધું એબ્નોર્મલ; ઉપકારી ભાવ સદા, કર પ્રશ્નો હલ! ૩૦૪ બાપને જોવા જાયે બે વખત સાહુને દવાખાને બાર વખત! મા વગર ન ફાવ્યું વર્ષ બાવીસ ગુરુ આવતાં જ મા લાગી બાલીશ! ૩૦૭ નવ માસ રહ્યો વગર ભાડાંની ખોલીમાં; ગુરુ આવતાં માને જલાવે સદા હોળીમાં! ૩૦૯ વહુ વાળે વેર તે છે ‘વ્યવસ્થિત'; ‘ભોગવે તેની ભૂલ નથી આમાં પ્રીત' ૩૧૧ રાગમાંથી વેર ને તેથી સંસાર; વીતરાગતા જ કરાવે ભવ પર! છોકરાંને મારીને સીધો કરાય? વેર વસુલ કરશે ગમે તે ઉપાય! ૩૧૪ છોકરાં પજવે તો થવું ખુશ મહેં; છોડાવે છે મોહમાંથી ઉપકાર લહી! ૩૧૫ સ્થૂલ મોહથી સૂક્ષ્મતમ, જ્ઞાની સમજાવે, સમજ મોઘમ! ૩૧૭ મમતા બચ્ચાની ગાય-ભેંસને છ માસ; મનુષ્યો તો સાત પેઢીની રાખે ખાસ! ૩૧૮ જે માબાપ તેમને નભાવે! હવે નવાં જણી ક્યાંથી લાવો? ૩૨૦ ગેરહાજરીમાં લાગણીઓ ઊભરાય; ખાલી એક તેથી હાજરીમાં કષાય! ૩૨૦
બધાં માટે બધું કર્યું જીંદગીભરે; ખરે ટાણે કોઈ નહીં ‘શાની’ વગર! ૩૨૩ ભવિષ્યની ચિંતા બગાડે વર્તમાન; દૂર ડુંગરા છોડી, ઠોકર સંવાર! ૩૨૪ ચિંતાથી પડે અંતરાય; માત્ર પ્રયત્નો જ કરાય!
૩૨૭ મરતી વખતે જીવ, છોડી પૈણાવાવાળા; અક્કલનો કોથળો ન લે કોઈ ચારાનામાં! ૩૩૦ સોંપી દે દાદાને છોરાંઓનો ભાર; ગેરંટીથી પછી ચિંતા ન લગાર! ૩૩૧ છોકરાં જ છે આપણું થર્મોમીટર; મોક્ષને લાયક બનાવે, છોડ ફીકર! ૩૩૩ છોકરાં ઉડાડે, તેને જોયા કરો; મરીને જીવો એ સૂત્ર હદે ધરો! ૩૩૪ (૧૩) ભલું થયું, ન બંધાઈ જંજાળ... જ્ઞાનીની, દ્રષ્ટિએ વાંઝીયા પુણ્યશાળી; ગત ભવે ઋણ ચૂકવ્યાં હવે ખાલી! ૩૩૬ પ્રજા માટે પૈણ્યા ઘડપણમાં બીજીવાર; દસ વરસની બીબી મળી તો ય થઈ હાર! ૩૩૮ દાદા, દાદા સાંભળતા મલકાય; આ તો સિગ્નલ પડ્યું વધુ ના જીવાય! ૩૩૮ ગત ભવ યાદીમાં, તો ન ખોળે બચ્ચાં, મોક્ષનું કર, નથી આમાં કોઈ સચ્ચા! ૩૩૯ કઈ ગાદી દેવાની તે જુએ પુત્રની રાહ; પુત્રીઓની લાઈન લગાડી કેવી આ ચાહ! ૩૪૧ | કર્મ પ્રમાણે જ મળે સંતાન;
જ્યોતિષના ચક્કર થઈશ હેરાન! ૩૪ર કોણે ચાલ્યું સરાવવાનું તૂત, પરણવું જ પડેનું ચાલ્યું ભૂત!
કાચી સમજે નીકળે, હાય વરાળ;
જાનવર ગતિ બંધાય કર્યો ગર્ભપાત; શાણો કહે, ભલું થયું ભાંગી જંજાળ! ૩૪૪ ભારે પ્રતિક્રમણથી ઘટે પાપ!
ક્યાં ઋષિ-મુનિ પૈણે એક પુત્રદાન; બે વર્ષનું બાળક મરે, વિષયાંધે સર્જાવ્યા ફેમિલિપ્લાન! ૩૪૬ બાકી રહેલાં કર્મોથી ફરે! બાળ મરે દુઃખ પડે શું કારણ?
બાળકને કર્મ બંધાય ક્યારથી? હિસાબ પત્યે ન ટળે કો'થી મરણ!
અંતઃકરણ ડેવલપ થાય ત્યારથી! ૩૬૭ અલ્લાની વાડીનું અમાનત ફળ;
(૧૪) સગાઈ રીલેટીવ કે રીયલ? દીધાં લીધાંનો હર્ષ-શોક ન કર!
બાપ દીકરાની સગાઈ “રીલેટીવ’; મર્યા તેની ન કરાય ચિંતા;
‘રીયલ’ હો તો જોડે જાય એકસરખું જીવે! ૩૬૯ જીવે છે તેનો ખરો બન પિતા!
રીલેટિવ છે માટે સાચવીને ચાલો; મરે તેનો ન કરાય કલ્પાંત;
નહીં તો તૂટશે આ તો કાચનો પ્યાલો! ૩૭૦ દુ:ખ પહોંચે પ્રિયને સમજ વાત! ઉપર
માછલાંની તો કહેવાય જાળ; મરણ પછીનું લૌકિક કરવાનું કહે;
મનુષ્યોનો સંસાર તો જંજાળ! ૩૭ર રડે બધાં, પણ અંદર નાટક રહે! ૩૫૪
સાહજીક જીવન જીવે જનાવરો; દેહ છોડી જવાની ઇચ્છા ન કોઈને! મનુષ્યો માંડે વિકલ્પોની વણઝારો! ૩૭ર હજી આંખે દેખાય કરી જીવવું હોય ને! ૩૫૫
ભજવા પાત્ર નાટકનાં ‘હું કોણ” જાણી! જન્મીને બાળ તરત જાય મરી;
કહેવાય રાણીને ‘ઘેર ઠંડ', 'ખરી માની? ૩૭૫ પૂર્વભવનું વેર વસુલ કરી! ૩૫૬ ‘દાદા' ભજવે નાટક દિનરાત; એક કલ્પાંતનું ફળ બંધાય;
કર્મ કરે છતાં અકર્મ આત્મસાત્! ૩૭૬ કલ્પના અંત સુધી ખડાય!
ફેમિલિ વ્યવહાર માત્ર છે નિકાલી; છોકરો કંઈ નિશ્ચયથી હોય?
ઉપલક રહી રાગ-દ્વેષ કરો ખાલી! વ્યવહારથી, તેથી જોડે ન જાય! ૩૫૯ સોંપે છોરાંને કરી કમાણી કાળી! ‘દાદા'ને દીકરો-દીકરી આવી ને ગયા, ઘરડાં ઘરે ઘાલે, મરે જીવ બાળી ! ૩૭૯ ગયાં ત્યારે પેંડાની પાર્ટી, ત્યારે જ્ઞાની! ૩૫૯ | ઘાટવાળી સગાઈઓમાં શો સાર? દાદા ગેસ્ટ આવ્યાં તે ગયાં!
સાચો સંબંધી આત્મા એ જ સંભાર! ૩૮૧ કેવી સમજ, છોકરાં જયારે મયાં! ૩૬૧ (૧૫) એ છે લેણદેણ, ત સગાઈ! છોકરાંની ચિંતા બાંધે જાનવરગતિ;
જેવો હિસાબ બંધાયો, તેવો ચૂકવાય; ગયા ભવની કરે તો ખરી ગતિ! ૩૬૨
આપ-લેનો હિસાબ, નિરાંતે પતાવાય! ૩૮૩ મર્યા પછી તો બધું મૂકી દેવાનું;
રાગદ્વેષથી મા-બાપ છોરાં મળ્યાં; જીવતાં મૂકે ત્યારે મોક્ષે જવાનું! ૩૬૪
(દુઃખ વધુ ભોગવવા ખુદનાં ક્ય! ૩૮૪)
૩૧૨
૩૪૩
43