Kalyan 1958 03 04 Ank 01 02

Author(s): Somchand D Shah
Publisher: Kalyan Prakashan Mandir

Page 7

山东乐,乐乐口55]5.
]HFTER
તેણે કશે વિચાર કર્યા વિના ભગવાનના સ્થિર ચરણુ પર માર્યાં અને હમણાંજ આ માનવી નીચે ઢળી પડશે અને પોતે કદાચ ભય ગુાતાં ચાર હાથ પાછા ખસી ગયા.
HE
કાળજાળ કાતિલ ખ ચગદાઈ જશે એ
વિષનું વમન કરનારાએ હંમેશાં પાછાજ પડતા હૈાય છે....
ચડકોશિકે મુનિના સ્થિર અને પ્રસન્ન વદન સામે જોયુ....એડ્ આ શું! આ માનવી ધરતી પર ઢળી પડયે નહિ ? આઠ આઠ દંડ સુધી દૂર રહેલા માણસે માત્ર મારી દ્રષ્ટિથી ધરતી ભેગા થઇ ગયા છે....આ માનવી કેમ અડાલ રહ્યો?
મેષના એક ભયંકર ઉભરા આવ્ય....અને ચડકોશિકે દાંત કચ-કચાવી ખીજીવાર ડંખ માર્યા.
મુનિના ચરણ જરાયે ડગ્યા નહિ, મુનિની ક્રાયા જરાયે સૂજી નહિ, મુનિની ધ્યાનસ્થ દશામાં કઈ ક પ જણાયે નદ્ધિ,
અને ચંડકોશિક એકદમ ચૂમી ઉઠયે ! મુનિના ચરણુ પર જ્યાં ડંખ માર્યા હતા,
તે સ્થળેથી શ્વેત દૂધ જેવા પ્રવાહની ધારા વહી રહી હતી....આ શું ? આ માનવીનું રક્ત શું શ્વેત હશે
ચડફોલિક મુનિના વદન સામે નજર કરી....ક્રોધ નહાતા, વેદના નહેાતી....સમ
ભાવના અમૃતના પ્રકાશ એમના વદનની પ્રસન્નતાને જાણ્યે વધુ ને વધુ તેજોમય બનાવી રહ્યો હતા.
એક
',
અને વળતી પળે મુનિ પ્રસન્ન મધુર સ્વરે ખેલ્યાઃ “હે ભદ્ર ! હે કૌશિક ! તારામાં રહેલા જ્ઞાનના ઉપયેગ કર. ”
ચડકોશિક અવાક બની ગયા.
મુનિએ કહેલા શબ્દો એના પ્રાણુ માટે મંત્રરૂપ બની ગયા. નાગના પ્રાણને ચેતનાને સ્પર્ધા થયે....ક્રોધ.....વા....ગ...અજ્ઞાન જાણ્યે ધરાશાયી થવા કપી ઉઠયું. * હોય કે વિષ હાય, માનવી હાય વિષધર હાય....પરંતુ એના અંતરમાં નાનીશી વીણા પડેલી હાય છે....એ જ્ઞાનની વીણા છે....! ચડકોશિકના અંતરની વાળાએ વચ્ચે અખંડ રહેલી વીણા એકાએક અણુઝણી ઉઠી. ચડકોશિકને થયું, શું મેં કદી મારામાં રહેલા જ્ઞાનને ઉપયોગ કર્યો જ નથી? ના....ના....ના. મારૂ મર્યાદિત જ્ઞાન તે અમર્યાદિત અજ્ઞાન તળે દટાઈ ગયું હતું ! આ વિચાર આવતાં જ ચડકોશિક મુનિના ચરણમાં લેટી પડયા....
વીણાએ પશ્ચાત્તાપની રાગિણી શરૂ કરી દીધી હતી.
ભગવાને કરુણાભરપુર નજરે પગમાં લળી પડેલા ચડકોશિક સામે જોઈને કહ્યુંઃ RUCHER BY
FOREHE
55
当卐口卐卐█555
□ 5 5 5 5
口