Jain Satyaprakash 1936 05 SrNo 11

Author(s): Jaindharm Satyaprakash Samiti - Ahmedabad
Publisher: Jaindharm Satyaprakash Samiti Ahmedabad

Page 7

લેખક
છેદિગંબરની ઉત્પત્તિ છે આચાર્ય મહારાજ છે
છે શ્રીમત સાગરાનન્દસૂરિજી .
(ગતાંકથી ચાલુ) આપણે આગળ ઉપર જઈ ગયા કે જેઓ શ્રી ગુરુદેવના સમાગમમાં કે દિગંબરોની ઉત્પત્તિ કયા ક્ષેત્રમાં, આવવાની પ્રથમ ઘી સુધી મિથ્યાત્વ કયા મનુષ્યથી, ક્યા કારણથી અને અને અજ્ઞાનના દરિયામાંથી ડોકીયું કેવી રીતે થઈ છે, અને એ ઉત્પત્તિના બહાર કહાડવાની સ્થિતિવાળા પણ ન પ્રસંગે તેઓને સવસ્ત્રવાળા ધર્મમાંથી હોય અને માયાજાળમાં એવા ફસાયેલા બહાર નીકળી, લોકોને ઉત્તર દેતાં હોય છે કે જયણા કરવાની કે “દિશારૂપી વસ્ત્રો હમારે છે” એમ મૃષાવાદાદિના વર્જનની છાયા પણ જણાવી, પિતાના દિગંબરપણાની એઓને મળેલી હોતી નથી, એવા વિશેષતાથી, જેનપણાની મુખ્ય સંજ્ઞા મહાનુભાવોને કઈ સદ્ભાગ્યના ગે, ગૌણ કરી દઈ, દિગંબર” એવી અનન્ત ભવચકમાં, અનંત પુકલપરાવર્તે, પિટાભેદની સંજ્ઞા વહેરવી પી. પણ અનાદિથી રખડતાં જે ન મળી શક્યો. તે દિગંબરપણાને લીધે સાધુપણાના તે, દુર્લભતમ સલ્લુરુનો યોગ પ્રાપ્ત મૂલરૂપ કહે કે પ્રવચન-જૈનશાસનની થાય, આલસ્યાદિ તેર કાઠીયા નડે માતા કહો એવી ઈર્યાસમિતિ આદિ નહિં અને તેઓ સદગુરુ પાસેથી સમિતિઓને કેવી રીતે તેઓને દેશવટો વચનામૃતનું પાન મેળવી શકે. જો કે દેવે પડ્યો છે.
સદ્ગુરુને એગ મળ્યા છતાં કોઇક શુભ ગુરુ ગ, વચન સેવા ભાગ્યશાલિને જ તે વચનામૃતનું પાન
કરવાનું ભાગ્ય સાંપડે છે અને તેથી જ અને વૈરાગ્ય
શાસ્ત્રકાર મહારાજાઓ મનુષ્યપણાની તેમ છતાં તેઓને, ઉપકરણ છોડતાં,
દુર્લભતા કરતાં પણ ધર્મશ્રવણની બીજે વિચાર પણ કરવું જોઈતું હતું.
દુલભતાને ઉંચા નંબરે બતાવે છે અને તે વિચાર એ કે ભગવાન જિનેશ્વર
એટલું જ નહિં પણ શુભ ગુરુને યોગ મહારાજ જેવા સ્વયંબુ કે આગલા
છતાં પણ તેમની પાસેથી વચનની ભવથી અવધિજ્ઞાન આદિ લઈને
પ્રાપ્તિ અને તેમના વચનની સેવા આવનારા કે નમિરાજાદિ પ્રત્યેક બુદ્ધ અત્યંત દુર્લભતમ બતાવે છે. તેવી કે જેઓ જાતિસ્મરણ પામીને તે દ્વારા રીતે કેઈક આસન્નસિદ્ધિકને શુભ જ વિરાગ્ય ભાવને ધારણ કરે તેવા તે ગુરુને ચોગ અને તેમના વચનામૃતનું ઘણા ઓછા જ છે હોય છે, પણ સેવન આવી મળ્યું હોય અને કર્મ
ને ઘણે ભાગ તે એ હોય છે, રાજાનું જોર અત્યંત ઓછું થતાં તે