________________
पृथ्वीचं अने गुणसागरनुं चरित्र. ३३ ते प्रधान बोल्यो के हे विनो! आप जरा पण व्याकुलचित्त थाउ नहि. जुन. आदेवनुंजे संबंधीयवं, ते तो पूर्वजन्मनुं ज्यारें घणुंज पुण्य होय, त्यारेंज थवा य ? माटे तेमां कांड पण विचार न करतां अत्यंत खुशी थइ आपणा पुत्र ने पोतानी मेलें बसो कन्या परणावा आवेला सुरवेग अने शूरवेगनामना विद्याधरोने सामैयुं करी नगरप्रवेश करावी सारा उतारा पो.अने विवा होत्सवनी सर्व तैय्यारीयो करावो. या प्रकारनां मंत्रीनां वचन सांजली ते राजा अनुधिचित्तयुक्त थर, प्रथम पोताना नगरने सारी रीतें सुशोनित करी अनेक प्रकारना वाद्यो वाजते घणाज हाथी वगेरे उपस्कर लइ तथा घणाक माणासोने लश्ने ज्यां ते विद्याधरो उतखा , त्यां आव्यो. पड़ी ते सुमंगल राजाने जो सर्व विद्याधरो नना था यथायोग्य रीतें मल्या. अने राजा पण ते सहुने मन्यो. पनी परस्पर कुशल प्रश्न पूजी, ते विद्याध रनी प्रशंसा करी एक बीजार्नु परस्पर मान कस्युं. तदनंतर ते विद्याधरोने गाजते वाजते पोताना गाममां तेडी लावी उत्तम उतारा आप्या. अने नैमित्तिकना कहेवा प्रमाणे लग्ननो समय ज्यारेंथाव्यो, त्यारे सुरवेगें पोता नी सो कन्या सुमंगल राजाना ज्येष्ठपुत्र कनकध्वज कुमार साथै परणा वीयो. तथा शूरवेगें पोतानी सो कन्याउ तेना नाइ जयसुंदरनी साथे पर गावीयो. ते वखत मणिजडित कुंमल वगेरे वानरणोथी नूपित एवी केट लीएक विद्याधरीयो नृत्य करवा लागीयो, अने कपूरप्रमुख सुगंध इव्य नम वाथी दिशा मात्र सुगंधमय थ गइ. अने जाट, चारण, मागध, बंदी, गायको, वादको, गांधर्व प्रमुख सदुकोइअत्यंत प्रसन्न थइपोत पोता, कार्य करवा लाग्या. एवी रीतें महोटो महोत्सव वरताणो. हवे अमंद आनंदने विषे मग्न एवा ते विद्याधरोना केटलाएक दिवसो त्यां सुखमां, एक हणनी पढ़ें व्यतीत थइ गया. त्यार पड़ी ते सुरवेग अने शूरवेग विद्याधरो, सुमं गल राजानी रजा लश् पोताने घेर जावा तत्पर थया, ज्यारे ते प्रयाण करी चाल्या, त्यारे तेने पोतानी कन्या थी जुदा पडवाना दुःखें करी आंख्यो माथी अश्रु पडवा लाग्यां. पड़ी ते कन्याउँना विरहःखें करी दुःखित थका पोताने गाम आव्या. हवे आ प्रमाणे ते बेहु कुमारोमा प्रत्येकने सो सो कन्या परणी, तेथी तेनी आखा विश्वमा घणीज कीर्ति थइ बने ते बेदु कुमारो नवोढा एवी पोत पोतानी स्त्रीयोनी साथें जेम सुर
