________________
४३
पृथ्वीचं अने गुणसागर, चरित्र. कौतुक त्यां तमारा गाममांजोयु, ते केवु के ? ते कहो. त्यारे ते कहेले के.
हे देव ! कुरुदेशनुं नूषण, अलन्यदूषण, स्वर्गथी सुंदर, मणिजडित मंदि रवाचु, सुविस्तीर्ण बतां पण व्यापारीजनोथी संकीर्ण. नटनटादिकें करीमनो हर, एईं एक गजपुर नामा नगर ले. अने तेमां दुं रहुँ . त्यां वली नि मैल एवा चित्तथी तथा वित्तथी निर्गर्व, अने कस्यो ले रत्नादिकनो संचय जेणे एवो कोइएक रत्नसंचय नामा श्रेष्ठी रहे ले. तेनी विकसित एवा पद्मना पत्र समान नेत्रवाली, लक्ष्मीसमान लक्षणयुत, रसरूपजलनी तलावडी, ग तियें करी हंस जेवी, एक सुमंगला नामा स्त्री जे. ते स्त्री ए रत्नसंचय पुरु पनेज जोश्ये, तेम ए स्त्रीने ए रत्नसंचय पुरुपज जोश्ये, तेम घणी वार सुधी विचारीने जाणे विधिये ते बेदनो संबंध कस्यो होय नहिं ? एवां वेद ने. हवे अर्थ, अने काम तेमां रत अने पुत्रनी इना करतां, एवां ते दंपतीने जाणे प्रत्यक्ष पुण्यनो राशिज उपलब्ध पणे होय नहिं ? तेवो एक पुत्र प्रगट थयो. (कवि कहे ले के ते बारमा विजय विमानमां देवता श्रयेलो जयसुंदर कुमार हतो, ते अवतस्यो.) त्यारे ते श्रेष्ठीयें हर्षथी सर्व नगरने अाश्चर्य थाय अने पाखा विश्वने विस्मय पमाडे एवो पुत्रजन्म महोत्सव कस्यो. ते पुत्र, ज्यारें गर्नमां आव्यो हतो, त्यारे तेनी मातायें स्वप्नमां आवा समुश्→ पान कम्यु हतुं, तेथी ते स्वप्नने अनुसारे ते पुत्रनुं “गुणसागर " एवं नाम पाडयु,नद नंतर ते पुत्रनुं पांच धावमातायें पालन करवा मामयु. अने ज्यारे ते जरा महोटो थयो, त्यारे तेने सर्व कलाउनो अभ्यास कराव्यो. पनी अनुक्रमें ते कु मारने तरुणीजननुं जीवननत अने लावण्यनु स्थानक, एवं तारुण्य प्राप्त थयं. त्यारें तो ते सुशील एवा कुमारने वाला,श्यामा,अने प्रौढा एवी स्त्रीयो, काम विकारथी जोवा लागी, तो पण ते कुमार निर्विकारी होवाथी, यत्किंचित्पण कामासक्त थयो नहिं. केनी पढ़ें ? के जेम पद्मवे, ते जलमां रहे ने, परंतु ते जलथी लिप्त थातुं नथी तेनी पढ़ें ? हवे एक दिवस ते नगरमां नुत्तम, गुणाढ्य अने शिष्ट, अति रूपवाली जाणे आठ दिक्कन्याज होय नहिं ? एवी मनोहर, अने गुणसुंदरीनामक कन्या जेमा मुख्य उ, एवी ते गामना रहेवासी कोश्क आठ श्रेष्ठीयोनी आठ कन्या रहे बे. ते एक दिवस आते कन्या एक ठेकाणे रमती हती. त्यां ते कन्याउयें पोताना मित्रनी लाथें राज्यमार्गमां चाल्या जता, मनोहर एव। आरुति वाला, रूपथी सुंदर एवा
