________________
भएर जैनकथा रत्नकोप नाग सातमो. नांगतो, परंतु ते परणवा आवनार जीव, पोताना धर्ममंगलनेज नांगे . वला ते विवाहार्थ आवेला वरनु, सासु नाक ताणी गलामां डेडो नारखी तेने मांमवामां खेंची लावे ,ते नाक ताण खेंचती नथी, पण ए परणवा था वेला प्राणीनुं सर्वनी समद अपमान करे . वली परणवा आवेला जीवने चार पोखणामां प्रथम, सासु सरीये करी पोखे , ते सरीये पोखतीनथी, पण तेथी एम जणवे , के हवे ा जीव, शर जे बाण तेणें करी जीवोने हणशे. वली तेने सासु बीजा मुशल नामक पोखणे करी पोखे , तेथी ते पोखती नथा, पण ते एम जणावे , के ग्रा परणवा आवेलो जीव, हवे मुश लोथी दीन जीवन दलन करशे. वली त्रीजे धोसरे करी जे पोंखे , तेथी ते सासु ए जीवने एम जणवे , के हवेथी तारा गलापर संसारनार ताण वानुं धोंसलं पडशे. ते तारे वेलनी पढें खेंचवू पडशे. वली सासु, चोथु पोखj जे त्राक, तेणे करीने पोखे , तेथी ते एम सूचवे , के हवे या प्राणी कर्म सूत्रने कांतवा मांमशे? या सर्व अभिप्राय चार पोखणायें करी पोखवानो . वलीलोको मायरंजे कहे ने, अने तेमायरामां परणवा आवेलो जीव जाय .ते मायरामां नथी जातो, परंतु मायागृहमांजाय ,अर्थात् ते मायरामां परणवा जनारो जीव मायागृहमांज पड्यो, एम जाणवू. तेमा वली पाडो ते चोरी फरता चार फेरा फरे ,ते चोरीना फेरा नथी फरतो, परंतु तेथीते जीव एम जणावे के हवे ढुं, चतुर्गतिरूप नवन्रमण करीश? वली रात्र वर अने कन्या परस्पर कंसारजहण करे , ते कंसार नथी जमतां, परंतु तेथी एम जणवे , के हवेथी अमारा बेदु जीवोना त्रपा तथा आचार जाशे ? कारण के निर्लज थइने सर्वनी समीप एक बीजानु एतुं खाये बैयें. तथा परणना रो प्राणी बीजां कोरां केसरीयां वस्त्र पहेरे , ते वीजां कोरां केसरियां वस्त्र नथी पहेरतो, पण तेथी ते आपणने एम जणवे ने के, हवेथी अमारं पावित्र्य दूर गो. वली ते वरखतें ब्राह्मणो जे पुण्याहं पुण्याहं. सावधान, सावधान. एम जणे , तेथी ते एम सूचवे , के हवे ा जीवना पुण्यना दिवस गया, अने पापना दिवस आव्या. माटे तेने पलायन थवानो समय
आव्यो में. तेथी जो ते सावधान थाय तो सारं. एम संसारपाशथी निकल वान। सूचना करे , तो पण अझ एवो ते परणवा आवेलो जीव, पलाय न करतो नथी. त्यारे तेने वरमालारोपण करे . अर्थात् तेने संसारपा
