Jain Katha Ratna Kosh Part 07

Author(s): Bhimsinh Manek Shravak Mumbai
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek

Page 469

पृथ्वीचं अने गुणसागरनुं चरित्र. ४५७ जाणवू नहिं. कारण के कन्याउने सामे परणवा जवानो पण घणे स्थलें रीवाज , तथा शास्त्रमा पण कहेलुं . वली मारो पुत्र परणवा तो यावत, परंतु त्रणे स्थलथी जे तमें दूतो याव्या, तेमां तमोयेंत्रणे स्थलनो एकज लग्न दिन कह्यो ? ते सांजलीत्रणे दूतें पोताने गाम जई ते सर्व वात, पोत पोता ना स्वामीने कही थापी. ते सांजली अत्यंत खुशी थयेला ते त्रणे राजायें पोत पोतानी कन्याउने त्यां सामी जन माटे मोकलवा, विपे बुद्धिमान् लो कोनुं मत लीधुं. पनी अनेक एवा हाथी, घोडा, तथा सहस्रपरिमित रथो, लद एवा सुनटो, रू', मणि, कोटि सुवर्ण, घणीक दासीयो, दास, तेणें सहित, ते सर्व कन्याउने केटलां एक माणसोनी साथें त्यां चंपापु रीमा मोकली. त्यारे कुसुमकेतु कुमार पण पोताना पितानी आझाथी ते सर्वे कन्याउनु एकज लग्ने पाणिग्रहण कस्युं. अने पनी तेयें दोगुंदक दे वतानी पसें मनोहर एवा सुखसागरने विषे घणा दिवस पर्यंत कीडा करी.
दवे एक दिवस सूरिपदने विषे थारूढ, अवधिज्ञानी, ते कुसुमायुध राजा ना मामा एवा सुंदराचार्य नामा मुनि कुसुमायुधना वृत्तांतनो उदय,अवधि झानथी जाणीने पोताना पुरंदरादिक एवा पांचशे शिष्योयें परित थका ते नगरीना उद्यानमांसमोसखा.त्यारे तेमना पधारवानी वनपालकें यावी वधा मणी आपी. ते सांजली,कुसुमायुध राजा ते वनपालकने अतुल दान दश, सर्व शहिये युक्त, पोताना पुत्र, सर्व स्त्रीयो अने आमात्य, गामनां लोको, तेणें सहित, ते मुनिने वांदवा गयो. त्यां जश् शमसंपन्न एवा ते मुनिरा जनां दर्शन करी, नक्तिनावथी प्रणाम करी प्रफुन्नित जेनुं मुख एवो ते राजा, मुनिनी समीपमा योग्यस्थान पर वेतो. पडी आचार्य पण ते राजाना उद्देशथी धर्मदेशना देवा लाग्या. ते जेम केः- ॥ श्लोक ॥ रम्यं रूपमरोगता सुनगता कांता मनःकामिता, व्यक्तित्वं त्रिदशेश्वरत्व मिति या कामार्थयोः संस्थितिः ॥ त्रैलोक्याधिपतित्वमप्यनुपमं मोदोपि यस्मानवे, धर्मस्तेन जिनेश्वरैरिह चतुर्वर्गायणीगण्यते ॥ १॥ लक्ष्मीर्वे इमनि जारती च वदने शौर्य च दोष्णोर्युगे, त्यागः पाणितले सुधीश्च हृदये सौनाग्यशोना तनौ ॥ कीर्तिर्दिा सपढ़ता गुपिजने यस्मानवेदं गिनां, सोयं वांनितमंगलावलिकते धर्मः समासेव्यताम् ॥ २॥ अर्थः-जे धर्मथकी, मनोहर एवं रूप, आरोग्यपणुं, सौनाग्य, मनोनिलषित एवी