________________
पृथ्वीचं अने गुणसागरनुं चरित्र. ४६१ आ प्रमाणे पितायें तेमज वली तेमनी मातायें घणुंज समजाव्यो, तो पण निश्चल जेनुं मन ले एवो ते कुमार कांश मान्योज नहिं. अने वली पालो कहेवा लाग्यो के हे पिताजी! उत्तम एवो को जलमां तरनारो होय, तेनी साथें कदाचित् कोइ काचो तरनार पड्यो होय.अने जो ते उत्तम तरनार दया लावीने ते काचा तरनारने ग्रहण करे, तो ते काचो तरनार पण तेउनी साथें तरीने कांठे गुंन आवे? तेमज वली संग्राममां पण शूरवीरना आश्र यथी बिकण योध्धायु करी रणनो पार गुं न पामे ? तेमज वली सार्थवाह नी साथें निःसत्व जीव जो चाल्यो होय, तो ते पण मोहोटी अटवीना पा रने पामी झुं न जाय ? तेम एकांत वत्सल एवा आप, जो मने दया आणी करावलंबन आपो,तो ढुंबालक बुं तो पण उर्गम एवा शीलरूप शैलपर गुं न चडी जालं? ना चडीज जालं. अने जे खरो योगी पुरुष होय जे ते समय जगप उद्यानमा फस्याज करे , तो पण तेनो मनरूप कपि, ज्ञानरूप सांकलथी बंधाणेलो होवाथी स्थिर थर रहे ले. तो हुँ पण ज्या चारित्र लश्श, त्यारें मारा मनरूप कपिने ज्ञानरूप सांकलथी बांधी राखीश ? आ प्रकारें संयममांज जेनुं चित्त लाग्युं जे अने संसारथी जेने उदासीनता , एवा ते कुसुमकेतु पुत्रने जोक्ने ते कुसुमकेतुथी नाना, पोताना देवसेन नामा कुमारने उत्तम दिवसमां पोतानुं राज्य आपी कुसुमकेतु पुत्र प्रमुख पांचशो पुरुषोयें, तथा कुसुमकेतुनी बत्रीश स्त्रीयो तेणे परिसृत, तथा कस्यो के जिनचैत्योने विषे महापूजारूप सत्कार जेणे, वाद्योना शब्दोयें करी बहेरं कयुं ने आकाश जेणे, हजार नरोयें वहन करेली पालखीमां बेठेलो, सैन्य सहित पोताना पुत्र देवसेन राजा जेनी पडवाडे चाले , एवो ते कुसुमायुध राजा, गुरुनी सान्निध्यमां आव्यो. त्यारें सूरी३ तेने तथा तेनी साथें दीदा लेवा आवेला जे कोइ हता, ते सर्वने दीदा आपी.
हवे ते कुसुमायुध अने कुसुमकेतु,ए पिता पुत्र हता, तेमणे संवेगरूप सुधायें करी संयमरूप सुमनु सिंचन करवा मांड्युं. त्यारे ते संयमम वृद्धिंगत थयो. तेथी ते हृदयने विषे नितिरूप बाया करवा लाग्यो. कह्यु डे केः-॥ श्लोक ॥ या षट् खममहीजयस्य समये नासादिता च किनिः, या दोक्तकंधरारिमथने प्राप्ता न वा नूधवैः ॥ या प्राप्ता प्रियसंगमे विरहिणा केनापि नो वेदिता, सा लब्धा किल रागरोषविज
