________________
पृथ्वीचं अने गुणसागरनुं चरित्र. जए हेलना पामे ले. अने पड़ी कटि नांगवासमान संसार कुःखमां पडे . माटे श्रावा मूर्ख एवा केशव बटुकनी पहें निर्विवेकी एवा संसारी जीवना च रित्रने जोस्ने कोना हृदयमां वैराग्य न थाय ? __ प्रकारनां ते कुमारनां वचन सांजली ते कुमारने मध्यस्थ एटले निष्पक्षपाती मानी तथा संसारनी पण असारता जाणी, ते सर्वस्त्रीयो, संवेगरंगरंगित थ गश्यो. अने कहेवा लागीयो के या ए सर्व साचुंज कह्यु. परंतु हे आर्यपुत्र ! ते संसारनो त्याग ते कये नपायें थाय ? ते कृपा करी कहो. त्यारें पृथ्वीचंद कुमार बोल्यो के हे नश! सांजलो. के ते संसारत्यागनो उपाय तो एक धर्म, अने बीजं सुगुरु, सेवन ए बेज ..तेमां गुरु पण केवा जोश्य ? के जे संसारना नोगसुखमा लिप्त न होय ? ते सांगली स्त्रीयो बोली के हे प्रनो ! तेवा तो श्राप ज अमोने धर्मप्रबोध करनारा गुरु बो. अने हे विनो! अमो पण "आ स्त्रीयो पृथ्वीचंकुमारनी ” तेवा शब्दें करी कतार्थ थश्यो .यें. अने हवेथी अमारी सर्व नोगतृष्णा पण गइ . ते माटे हवे हमणांज अमोने ते उत्तम एवा जिनधर्मनी प्राप्ति करो. वली हे आर्यपुत्र!थापने पण हवे या बलेला घर समान संसारमा रहेg उचित नथी. बाप सर्वधर्मना तत्त्वने जाणो बो, तो त्यां आपने अमो अज्ञानी गुं कहियें ? या प्रमाणे पोतानी सर्वस्त्रीयोने बोध पामेली जोड्ने ते कुमार, अत्यंत प्रसन्न थइ कहे , के हे जश्नावी स्त्रीयो ! तमारो विवेक घणोज श्रेष्ठ ; तेथी तमोने कांश धर्मनी प्राप्ति थवी उर्लन नथी. जेना हृदयमां धर्मास्तिक्य होय , तेनी सत्कुल लान वगेरे सर्वसामग्री सफल थाय बे, घने तेने मोद पण सुलन थाय ले. ते माटे हे स्त्रीयो! आपणे सर्वे, ज्यां पर्यंत धर्मसाधनना अवसरने एटले गुरु सामग्रीने पामीयें, त्यां पर्य त संतुष्ट, सत्यवक्ता, दयाई, तथा नमस्कारपर, धर्मनिष्ठ थश्ने संसारमांज रहियें ? यावं कुमारनुं वचन सांजलीने प्रसन्न थयेली ते स्त्रीयोयें ते वाक्य कब्रल करयं. अने ते सर्व, धर्मतत्पर था.
हवे या बनेली हकीगत त्यां बेठेला विष्णु बटुकें यावी कुमारना पिता हरिसिंह राजाने कही दीधी. ते जाणीने ते राजायें चित्तमां चितववा मां मयुं के अरे! आ मारा पृथ्वीचं कुमारने स्त्रीयो पण वश करीशकी नहिं.
