________________
पृथ्वीचं अने गुणसागरनुं चरित्र. ४७१ हत, तो हुँ दीक्षा लइ संयमश्रीतुं सुख बाज नोगवतो पण हत ? एम वि चार करी वली पाडगे विचारवा लाग्यो के हा, एक मने उपाय सूज्यो खरो. ते गुं? तो के हाल मारे दीदा लेवी नहिं. मारा पिताने तथा आ सोल स्त्रीयोने उद्बोध कस्या पनी तुरत दीदा लेवी. कारण के एम करवाथीमारं पण सारं थाशे ? अने मारां माता पिता तथा ा परणवा आवेली सोल कन्या उनु पण सारूंथाशे? अने जो ढुं हाल दीदा सहीश, तो तो केवल मारुंज सारं थाशे, परंतु मारां माता पितानुं के प्रास्त्रीयोनुं सारं थाशे नहिं.माटे हाल तो या संसारमा रहे. अने संसारासक्तिने रहितपणे रहेवाथी मारूं कांश बग ड्युं कहेवाय नहिं? एम विचार करी महामहोत्सवें लग्न समय थये ते कन्या उनु कुमारे पाणिग्रहण कयुं. पनी पोते जे कांश धर्म कृत्य प्रतिदिन करतो हतो, ते कृत्य करवा लाग्यो, तेवामां तो रात्रि पडी. त्यारे हरिणादी एवी पोतानी सोल स्त्रीयो साथें मनोहर गृहमां गयो. त्यां जश्ने ते कुमार न ासनपर बेठो. अने ते सर्व स्त्रीयो सन्मुख रत्नना पाटलापर बेठीयो. पनी ते सोलस्त्रीयोयें विंट्यो एवो ते पृथ्वीचं कुमार, केवो शोने ? के जाणे तारामंमलें विटेलो कौमुदीनो चश्मा होय नहि ? एवो शोने जे. परंतु जेम रणसंग्राममां बकतर पहेरेलो योदो शत्रना बागथी न हणाय, तेम ते पोतानी कमनीय एवी कामनीयोना कटाक्थी किचिन्मात्र पण हणाणो नहिं. अने ते कुमार सोत्कंठ एवी ते स्त्रीयोनी उपर किचिन्मात्र कटाद पण कस्यो नहिं. ते जोश्ने विदग्ध एवी ललितसुंदरी नामा स्वीनी दासीयें अन्योक्तिथी.कमु के ॥ श्लोक ॥ लसत्कमलनेत्रासु, सरसास्वनिनीष्वपि ॥ दिपेनहि दृशं हंसो, न विद्मःकारणं च किं ॥ १ ॥ अर्थः-कमलरूप ले नेत्रो जेने, तथा रागवती अने सरस एवी कमलिनीयोने विषे हंस जे दे, ते दृष्टि नाखतो नथी. तेनुं गुं कारण ले ? ते ढुं जाणती नथी. अर्थात् तेनो आम बोलवानो अभिप्राय एवो ,जे आवी मनोहर तमें डो, ते उतां पण आ राजकुमार, तमारीसामी दृष्टि पण करता नथी. आवो अभिप्राय दा सीनो समजीने ते ललितसुंदरीनामा स्त्री बोली, के हे सखि ! जे चतुरहंस होय, ते जलथी थयेली विकसित पत्रवाली पद्मिनीयोनी सामु जुवे . पण जडथी उत्पन्न थयेली विकसित पद्मिनीनी सामुंजोतो नथी.अर्थात् या कुंवर अमाराथी मनोहर स्त्रीयोनी सामी दृष्टि करे, पण अमारी सामी
