________________
४६६ जैनकथा रत्नकोष नाग सातमो. णमां सिंहसमान, सर्व प्रजाने पितासमान,धनदानमांधनद समान, शत्रु ने यमसमान, स्वाश्रितजनोने सुरम सरखो, एक हरिसिंहनामा राजा राज्य करे . ते राजानी,नेत्ररूपपद्मोयें करी परानव पमाड्यां में पद्म जेणें अने इंशणी समान बाहार करनारी, निर्मल एवा मुक्ताहार वगेरे आनरपोथी सुशोजित एवी एक पद्मावती नामा स्त्री . हवे जेमां बीजा को शत्रुनो प्र वेश थज शकतो नथी एवी ते नगरीना राज्यने नोगवतां तथा ते पद्मा वती स्त्रीनी साथै विषयनोग जोगवतां, ते हरिसिंहराजानो केटलो एक काल, स्वर्गमा जेम देवताउनो जाय, तेम गयो.
हवे पूर्वोक्त सर्वार्थ सिझविमानने विषे देवता थयेलो अने माहापुण्य वान् एवो ते कुसुमायुधराजानो जीव, त्यांथी च्यवीने ते पद्मावती राणीना उदरसरोवरने विषे राजहंसनी पर्नु आव्यो. त्यारे ते राणीयें शय्यामां सूतां सूतां रात्रिना पाउला प्रहरमां स्वप्नने विपे देवतायें अने देवीयोयें पूर्ण, ए, एक सुरविमान दीतुं. त्यां तो तुरत ते जागी गइ. अने पनी थ त्यंत हर्षायमान थइ पोताना स्वामीनी पासें जर ते स्वप्ननी वात कही थापी. त्यारेते राजायें कह्यु के हे प्राणप्रिये ! आ स्वप्न तमने घणुंज नत्तम आव्यु डे, कारण के आ स्वप्नथी तमने मनोहर एवो पुत्र उत्पन्न थाशे ? ते सांजली प्रसन्न थने ते गुज एवा गर्ननु पालन करवा लागी. अने गर्नना प्रनावथी ते राणीने जिनपूजा, सत्पात्रदान, जीवदयापालन प्रमुख सारा पुण्यकारी दोहद उत्पन्न थया. ते सर्व, हरिसिंह राजायें पूया. एम करतां ज्यारें नव मास अने साडा सात दिवस थया, त्यारे ते राणीयें उत्तमदिवसें सबल लग्नमां स्वरूप तथा गुणोयें करी अभुत एवा एक पुत्रने प्रसव्यो. त्यारें तो ते राणीनी प्रियंगुलेखानामा दासीयें जश् हर्षथी हरिसिंह राजाने वधा मणी थापी, के महाराज! आपने त्यां मनोहर पुत्र आव्यो? ते सांगली अत्यंत उन्नास पामी राजायें ते दासीने वधामणीमां घjक दान आप्यु अने पडी प्रेक्षक लोकोने विस्मय थाय, एवो पुत्र जन्ममहोत्सव कस्यो. याचक लोकोने अतुल एवां दान दीधां. अनुक्रमें ते पुत्र ज्यारें एक मा सनो थयो, त्यारे ते पुत्रनुं सारा मुहूर्तमां स्वजननी साहीये, ते पुत्रना जन्मथी पृथ्वीमा महोटो आनंद उत्पन्न थयो , तेथी तेनुं “पृथ्वीचं" एवं नाम पाडयुं. पड़ी ते पुत्रनुं पांच धाव माता पालन करवा लागी.
