________________
पृथ्वीचं अने गुणसागरनुं चरित्र. ४४१ थको ते राजशेखर राजा, कुसुमायुध कुमारनी साथें हवा माटे चाल्यो.
हवे ते वासवदत्त सार्थवाहनुं हुं थयुं ? ते कहे . के ते वासवदत्त सार्थवाह, श्रीसुंदरराजाने प्रियमती राणीने सोंपीने त्यांथी तत्काल चंपा पुरीमां आव्यो, अने त्यां जयराजा पासें जश् नमन करी वधामणी देवा लाग्यो के हे राजन्! आपने वधामणी ? वधामणी ? आपनी राणीजे प्रियमती , तेना पुत्र कुसुमायुधने शिववईन नगरनुं राज्य मन्युं ? ते सांजली राजा तो विस्मय पामी गयो, के अरे! आ ते गुं कहे जे ? पबीते वासवदत्तने पूबवा लाग्यो के हे सार्थवाह! तमें आ झुं वधामणी
आपो नो? अने रॉ कहो बो? त्यारे ते वासवदत्त पोते जे जाणतो हतो, ते सर्व कही आप्युं. ते सानली जय राजाने विस्मय युक्त महोटो हर्ष थयो. शाथी ? के प्रथम तो तेनी स्त्रीनुं वनदेवी हरण कयुं हतुं तेनो तेने पत्तो मल्यो ? तथा ते स्त्रीने वली पुत्र नव्यो ? अने वली पाबी ते स्त्री, पुत्र स हित शिववईन पुरमांावी? तथा पोताना पुत्रने पालुं ते गामनुंराज्य मन्युं? हवे तेवी उत्तम वधामणी आपवाथी राजायें वासवदत्त श्रेष्ठीनो घणुक धन आपी सत्कार कस्यो. तदनंतर ते जयराजा अत्युत्कंतित थको पोतानी स्त्रीने अने पुत्रने मलवा माटे तत्काल शिववईन पुर याव्यो. आवीने त्यां तु रत पोतानी स्त्री प्रियमतीने तथा कुसुमायुध पुत्रने जोड्ने तेने हृदयमा य त्यंत आनंदावि व थयो. अने ते वखतें समग्र नगरमा महोटो महोत्सव प्रवृत्यो. हवे ते प्रियमतीनो पिता मानतुंग नामा राजा, पोतानी पुत्री प्रिय मतीनुं वनदेवीये हरण कयुं, ते वात सांजली अत्यंत खेद पामी निरुपाय थइ वेठो हतो, त्यां तेणें कोकना कहेवाथी सांजव्युं के ते प्रियमती, पुत्रस हित शिववईन पुरमा आवी ,तथा तेना पुत्रने ते गामर्नु राज्य मल्युं , ते सांजली ते पण पोतानी पुत्रीने मलवा माटे त्यां आव्यो. त्यारें जयरा जायें त्यां आवेला ते पोताना ससराने घणुंज मान थाप्युं. पनी सनानी वच्चे सद सांजले तेम ते प्रियमतीराणीना हरणनुं सर्व वृत्तांत पण कही
आप्यु. अने ते प्रियमती राणीये पण पोतानुं व्यंतरीयें हरण कस्या पडी जे कांश वृत्तांत बन्युं हतुं, ते सर्व कही आप्यु. आ प्रमाणे जयराजानुं तथा तेनी प्रियमती राणीनुं कहेलु सर्व वृत्तांत सांनतीने त्यां बेठेला सदु को लोको अत्यंत विस्मय पामी गयां, अने ते घणादिवसनी विरहवेदना
