Dharmopadeshmala Vivaran

Author(s): Jinvijay
Publisher: Singhi Jain Shastra Shiksha Pith Mumbai

Page 208

१५३
शान-गणाव्यवच्छित्तौ प्रभव-शय्यम्भव-कथा। तहा खामिऊणोवज्झायं पणमिऊण तस्सेय सत्वं जागोवगरणं सेस-दवं च दाऊण निग्गओ नियय-गिहाओ । संपत्तो गुणसिलयमुजाणं । दिट्ठा ते मुणिणो । अच्छि(त्थि)या ते धम्म । तेहिं पि दाविया सूरिणो, पणमिया सबहुमाणं । पुत्वदिट्ठि-विहाणा निंदिओ संसारो, साहिओ सवित्थरो मुणि-धम्मो । तओ भणियं सिजंभवेण'भयवं ! देसु मे दिक्खं, जइ जोग्गो' । 'को अण्णो जोग्गो ?' ति भणंतेण पवाविओ. आगम-विहिणा भगवया । सिजंभवेण गहिया दुविहा सिक्खा । सबहा किं बहुणा ? जाओ चोदसपुवी । तओ काऊण से मुणि-पत्थिवाभिसेयं कालाणुरूव-संलिहिय-सरीरो कय-भत्त-परिच्चाओ नमोकार-परायणो गओ पभवसूरी देवलोगम्मि । सेजंभवायरिओ वि आयरेंतो पंचविहमायारं, परूवेंतो संमत्त-मूलं साहु-सावय-धम्म, बोहिंतो भव-कमलायरे, पयासेतो अट्टविह-कम्म-विवागं, परूवेंतो संसार-निवाण-कारणाणि मिच्छत्त-स-10 म्मत्ताईणि, करेंतो गच्छ-बुद्धिं, पयासितो तित्थयर-वयणं विहरि पयत्तो सगच्छो त्ति । इओ य तम्मि सेजंभवे पवइए भणिया से जाया वंसीजणेण - 'किं कीरउ ? तरुण च्चिय मुक्का भत्तुणा, ता किंचि अत्थि पोट्टम्मि ?' । तीए भणियं- 'मणागं लक्खेमि' । कमेण य वडिओ गम्भो । उचिय-समए य पसूया दारयं । कयं जहरिहकायई । बारसमे दिवसे य कयं दारयस्स नाम 'मणगो' त्ति ।
"जणणीए मणागं ति य गन्भे परिपुच्छियाए संलत्तं ।
तम्हा 'मणाग'नामं गुरूहिं विहियं कुमारस्स ॥" वड्डमाणो य जाओ अट्ठवारिसिओ । अण्ण-दियहम्मि पुच्छिया जणणी - 'को मज्झ जणओ' । तीए भणियं-तुज्झ बप्पो सेजंभवाहिहाणो पवइओ' । 'अहो! सुंदरं जायं, जं मे जणओ पवइओ' चिंतितो असाहिऊण जणणीए कमेण वच्चंतो" पत्तो चंपाए बाहिरुजाणं । आयरिओ वि हु भवियवयाए मज्झण्हस्स समए भिक्खट्ठा निग्गएसु मुणि-गणेसु पत्तो तत्थेव सरीर-चिंताए । दिट्ठो सूरिणा दारओ । समुप्पण्णो सिणेहो ति ।
"नयणाई नूण जाई-सराई वियसंति वलहं दटुं ।
कमलाणि व रवि-कर-बोहियाई मउलिंति वेसंमि ॥" दारयस्स वि एवं चिय गुरुम्मि सिणेहो संवुट्टो । तओ पुच्छिओ गुरुणा 'भो! कत्तो तुमं?' । तेण भणियं- 'रायगिहाओ' । गुरुणा भणियं- 'कस्स सुओ । तेण भणियं- 'भट्टसिजंभवस्स, सो किर पवइओ, तयण्णेसणत्थं आगओ म्हि, जेण से समीवे पव्वयामि त्ति, भयवं ! वियाणसि तुमं?' । 'अबो! एस मम सुओं' विभावेंतेण भणिओ गुरुणा- 'सो तुज्झ जणओ मम सरीरभूओ, ता पवयाहि । मम समीवे' । दारएण भणियं - ‘एवं करेमो' । गओ गुरुणा सह वसहीए, आलोइओ गुरुहिं दंडय-पुरओ जहा सञ्चित्तो पत्तोप्पण्णो । पसत्थ-वासरे पवाविओ गुरुणा । उपओग-पुवयं च जाणिऊण से छम्मासे आउयं चिंतियं गुरूहिं- 'ता सुय-जलनिहिणो उद्धरिऊण कालाणुरूवं सुयमेयस्स दायवं, संपत्ते य कारणे नि हइ चोदसपुत्री,
ध०२.