________________
કમજોર પણ ગાય, પોતાના બચ્ચાને બચાવવા એકવાર વાઘણ પર આક્રમણ કરી શકે છે. નાનકડી પણ ચકલી, સળગી રહેલ વૃક્ષને બચાવી લેવા એક વાર પોતાની ચાંચમાં પાણી લાવીને વૃક્ષ પર પાણીનો છંટકાવ કરી શકે છે. નાનકડો પણ માણસ પોતાની શક્તિ અનુસાર પરમાર્થનાં કાર્યો કરવા એકવાર ઘણું બધું દાવમાં મૂકી દેવા તૈયાર થઈ શકે છે.
પરમાર્થનાં કાર્યોમાં પ્રશ્ન શક્તિનો પછી આવે છે, ભાવનાનો પહેલાં આવે છે. પ્રશ્ન સામર્થ્યનો પછી આવે છે, હૃદયનો પહેલાં આવે છે. અનુકૂળતાનો પછી આવે છે, ઇચ્છાનો પહેલાં આવે છે. અને જુઓ મનની બદમાશી. એ સતત એમ જ સમજાવ્યા કરે છે કે શક્તિ જ ન હોય ત્યાં ભાવના શું જાગે? સામર્થ્ય જ ન હોય ત્યાં હૃદય ઝંકૃત શું થાય? સંયોગો જ અનુકૂળ ન હોય ત્યાં પરમાર્થની ઇચ્છા ય ક્યાંથી પેદા થાય ? પણ યાદ રાખજો. અધ્યાત્મ જગત ભાવનાની ભૂખ પહેલાં માગે છે, સાધનાનું ભોજન નહીં. આરાધભાવની પ્યાસ પહેલાં માગે છે, આરાધનાનું જળ નહીં. તમે ભૂખ ઊભી કરો. ભોજનની તપાસ માટે તમે નીકળી જ પડશો. તમે પ્યાસ ઊભી કરો, પાણીની યાત્રાએ તમે નીકળી જ પડશો.’
‘મહારાજ સાહેબ, આ કવરમાં એક કાગળ મૂક્યો છે. આપ વાંચી લેજો અને પછી કાંઈ જણાવવા જેવું લાગે તો મને જણાવજો” આર્થિક ક્ષેત્રે સામાન્ય લાગતા એક ભાઈએ મારા હાથમાં કવર પકડાવી દીધું.
‘કાગળ કોનો છે ?'
આલોચન છે.
‘ના’ ‘તો પછી એમાં જે કાંઈ લખ્યું છે એ તમે તમારા મુખે જ કહી દો ને? હું તમને સમય આપી દઉં”
‘ના. હું એ કહી શકું તેમ નથી” એ ભાઈના હાથમાંથી મેં કવર લઈ લીધું. એમના ગયા બાદ એ કવરમાંનો કાગળ વાંચવાનું શરૂ કર્યું મેં.
‘આજના પ્રવચનમાં આપે કહેલ પરમાર્થની વાત મને ખૂબ જ સ્પર્શી ગઈ છે. એમાં ય બાળકોના જન્મ દિને કેક વગેરે કાપવાને બદલે અબોલ પશુઓને સાચવી લેવાની, ગરીબ બાળકોને જમાડવાની, મૂંગા-બહેરાની સ્કૂલના બાળકોને ભોજન આપવાની જે વાતો કહી એ વાતો તો મારા મનનો કબજો જમાવીને બેઠી છે.
અલબત્ત, હું પોતે તો બહુ સામાન્ય માણસ છું. ખૂબ નાના પાયા પર ‘કેટરિંગ'નું કામ કરું છું. વિનંતિ આપને એટલી જ કરું છું કે પોતાનાં બાળકોના જન્મદિન નિમિત્તે કોઈને ય અનાથાશ્રમોમાં કે વૃદ્ધાશ્રમોમાં, અંધ-બધિર સ્કૂલોમાં કે હૉસ્પિટલમાં ભોજન આપવાની ઇચ્છા હશે તો એ તમામ માટે ભોજન હું બનાવી આપીશ અને એનો કોઈ જ ‘ચાર્જ’ હું નહીં લઉં.
હું પોતે એવો શ્રીમંત પણ નથી કે મારા પોતાના જ ખ એ સહુને ભોજન કરાવી શકું તો હું પોતે એવો દરિદ્ર પણ નથી કે કોકના તરફથી ભોજન અપાતું હોય તો એ ભોજન બનાવી દેવાનો ખર્ચ પણ ન ભોગવી શકું.
બસ, આપને ઉચિત લાગે તો મારી આ વિનંતિની જાણ પ્રવચનમાં સહુને કરી દેજો કે જેથી મને લાભ આપવાનું કોકને મન થાય તો આપી શકે.
