________________
નગરના બંધ દરવાજા દંતશૂળથી ખૂલી જાય છે એ વાત સાચી પણ એ દંતશૂળ પાછળ હાથી તો હોવો જ જોઈએ છે. કેટલાંક અસંભવિત જેવા લાગતાં સત્કાર્યો સમ્યફ પુરુષાર્થથી સફળ જરૂર થાય છે પણ એ સમ્યક પુરુષાર્થ પાછળ પ્રભુની કરુણાનું, ગુરુદેવની કૃપાનું અને અનેક આત્માની શુભકામનાઓનું બળ તો હોવું જ જોઈએ છે.
વિજ્ઞાનયુગનો આ અભિશાપ છે કે, એણે “અદેશ્ય’ પરની વ્યક્તિની આસ્થાના લીરેલીરા ઉડાડી મૂક્યા છે. આંખેથી દેખાય એ જ સાચું અને બુદ્ધિમાં બેસે એ જ સાચું, બસ, આ આગ્રહે વ્યકિતની પરમ પરની આસ્થાને ઠીક ઠીક પ્રમાણમાં ખળભળાવી નાખી છે. પરિણામ આનું એ આવ્યું છે કે આંખેથી નથી દેખાતું એવું અને બુદ્ધિમાં નથી બેસતું એવું ઘણું બધું જીવનમાં કે જગતમાં બને છે ત્યારે એ વ્યક્તિ પોતાના મનને નથી તો સ્વસ્થ રાખી શકતી કે નથી તો સમાધાનપ્રિય બનીને મનને પ્રસન્ન રાખી શકતી.
પ્રાપ્ત માનવજીવનને સાર્થક કરી દેવું છે? સફળ બનાવી દેવું છે ? સરસ કરી રાખવું છે? આંખોની અને બુદ્ધિની મર્યાદાને આંખ સામે રાખીને અતીન્દ્રિય અને અદૃશ્યના સ્વીકાર માટે ય મનને સજ્જ રાખો.
મહારાજની પાવન આજ્ઞાથી મારે કહી દિધી આવવાનું બન્યું. ૧૧૦ કરોડની આ દેશની પ્રજાનાં સુખ-હિત અને કલ્યાણનીતિ જેઓ બનાવી રહ્યા છે એમની ગલત નીતિઓમાં સુધારો કરાવવા અને સમ્યફ નીતિઓની જાણકારી આપવા માટે અહીં પ્રયત્નશીલ બનવાનું હતું.
કુલ મુદ્દાઓ ત્રીસેક હતા. સ્કૂલોમાં જાતીય શિક્ષણની શરૂઆત, મધ્યાહ્ન ભોજનમાં બાળકોને ઈડાં આપવાની યોજના, માંસનિયંત, ચેરિટેબલ સંસ્થાઓ પર ૩O4 કર, ટી.વી. પર સેન્સર બોર્ડની જરૂરિયાત, પાંજરાપોળોને સબસીડી, ધર્માદા સંસ્થાઓમાં સરકારી અધિકારીઓના હસ્તક્ષેપ, અશ્લીલ ચેનલો વગેરે.
આ તમામ મુદ્દાઓ પર અલગ અલગ અધિકારીઓ વગેરે સાથે મારી ચર્ચાવિચારણા ચાલુ હતી. પણ એ અધિકારીઓ, રાજનેતાઓ, આઈ.એ.એસ. ઑફિસરો, વકીલો, ન્યાયાધીશો, પત્રકારો વગેરેને મારા સુધી લઈ આવવાનું ભગીરથ કાર્ય જે એક ભાઈ કરી રહ્યા હતા એ ભાઈએ એક દિવસ મારી સમક્ષ આવીને વાત કરી.
‘મહારાજ સાહેબ , આટ આટલા મહિનાઓની જહેમત પછી પણ અને આટઆટલી વ્યક્તિઓ સાથેની ચર્ચા-વિચારણા બાદ પણ કોઈ નક્કર પરિણામ અનુભવાતું નથી. મને એક નિયમ આપી દો.'
‘શેનો ?” ‘આપના આટલા બધા મુદાઓમાંના એકાદ મુદાનું પણ સંતોષજનક પરિણામ જ્યાં સુધી ન આવે ત્યાં સુધી મારે અન્ન બંધ. કારણ કે આવા ત્યાગ વિના અંતરાયો તૂટવા મુશ્કેલ છે.”
અને આશ્ચર્ય !
એમણે લીધેલ આ અન્નત્યાગના નિયમ બાદ માત્ર બે મહિના કરતાં ય ઓછા સમયમાં એક મુદ્દાનું એવું સુંદર નિરાકરણ થઈ ગયું કે જેના નિરાકરણની કોઈ સંભાવના જ દેખાતી નહોતી !
કોણ કહે છે, અદેશ્ય બળ સહાયક નથી બનતું?
પૂજ્યપાદ ગચ્છાધિપતિ આચાર્ય ભગવંત શ્રીમદ્વિજય જયઘોષસૂરીશ્વરજી
