________________
સંભવી શકે.
એવી વૃત્તિ આવે તે જ અહિંસાદિ અને ક્ષમાદિ ધર્મો સાર્થક બની શકે.
જેમ જેમ સંકલેશ દૂર થવાથી પરિણામની શુદ્ધિ થાય છે, તેમ તેમ બીજા જીવે સાથે આત્મૌપમ્ય ભાવ વધારે સ્પષ્ટ થતું જાય છે અને જીવનમાં ઉતરતે જાય છે.
સર્વ પ્રાણુઓને આત્મ સમાન જેવા, આત્મરૂપે જોવા, પિતાના જ અંગરૂપ માનવા–અનુભવવા એ ધર્મ છે, એ જ ઉત્કૃષ્ટ મંગળ છે.
આવી આત્મૌપજ્ય દૃષ્ટિમાંથી પરમ કૃપાળુ શ્રી તીર્થંકર પરમાત્માએ વિશ્વને અહિંસા, સંયમ અને તરૂપ ધર્મ આવે છે. માટે આત્મૌપજ્ય દષ્ટિ ધર્મનું મૂળ છે. તેના જતનથી ધર્મનું જતન છે અને તેના વિજયથી ધર્મને જ વિજય છે. તેના વિકાસથી ધર્મને જ વિકાસ છે.”
બીજાના સુખ અને બીજાની સિદ્ધિને પિતાના બનાવવા હોય તે ચિત્તમાં મૈત્રી, પ્રદ, કરૂણા અને માધ્યસ્થ આ ચાર ભાવનાઓને સદા રમતી રાખે. ચાર ભાવનાઓને પ્રભાવ જાણવા વાંચે....!
રાગષાદિ દેને નિર્મૂળ કરવાનું સામર્થ્ય મૈત્ર્યાદિ ભાવનાઓમાં રહેલું છે. તે આ રીતે –
ધર્મનો રાગ :- પુણ્યવાન પ્રત્યે અસૂયાને બદલે અનુરાગ પેદા કરે છે. (મૈત્રી)
