________________
એ અંધકારને ટાળવાનું સામર્થ્ય, “સર્વ સુખી થાઓ, અને સર્વનાં દુઃખ ટળે.” એ ભાવનામાં રહેલું છે. એ ભાવનાના બળે, પોતાના એકનાં જ સુખની અભિલાષારૂપ વિષયસુખની તીવ્ર આસક્તિ ટળી જાય છે, પ્રમાદનું જેર પણ હટી જાય છે અને અશુભ નું બળ પણ ક્ષીણ થાય છે.
પિ, સર્વના સુખ-દુખને આ રીતે યથાર્થ વિચાર કરે છે, તેનું પરિણામ ઉત્તમ આવે છે અને એ ઉત્તમતા અનુભવ્યા પછી એ વિચાર સહ કેાઈ કરે તે કેવું સારું !” એવી ભાવના સહેજે જાગે છે. તેથી સમ્યગ્દષ્ટિ જીવની બીજી ભાવના એ છે કે, “ઘરતિનિત્તા અવર સૂતા.’ (પ્રાણી માત્ર પરહિતમાં નિરત બને.).
સર્વ સુખી થાઓ અને સર્વતાં દુઃખ ટળે” એવી ભાવનાવાળા સહુ કઈ બને. એવી ભાવના ભાવવા છતાં ભવિતવ્યતાને ચગે કે કાળદોષથી કે સ્વભાવદોષથી કે અશુભ કર્મ (પૂર્વકૃત)ના ઉદયથી જે કઈ તાત્કાલિક આ ભાવનાવાળા ન બની શકે તેમ હોય, તેઓના તે તે દેષ ટળે છે: પ્રથાતુ નારા અને તેઓ પણ આ ભાવનાવાળા બને. એવી ત્રીજી ભાવના સમ્યગ્દષ્ટિ જીવ ભાવે છે. અને એ ત્રણેય ભાવનાના એક સામટા બળથી, ચેથી સર્વત્ર ગુણીમઘતુલ:” એ ભાવના આપોઆપ પ્રગટે છે. - સર્વ દેશ અને સર્વકાળમાં “સર્વ જી સુખી થાઓ' આ મુખ્ય ભાવના છે. એ ભાવના વડે આજ પર્યત, જે
