________________
૫૪
શિવમસ્તુ સર્વજગત : પિતાનું હિત વિશ્વના હિત સાથે સંકળાયેલું છે. અનાદિ ભવભ્રમણમાં સર્વ જી સાથે સર્વ પ્રકારનાં સંબંધ કર્યા છે, પણ ધર્મસંબંધ કર્યો નથી, કર્યો છે તે બહુ ઓછો કર્યો છે, એવું શાસ્ત્રવચન છે.
એથી ફલિત થાય છે કે, અધર્મ સંબંધના કારણે ભવભ્રમણ છે. અધર્મ સંબંધ એટલે–પરસ્પરને પીડાકારક, અહિતકારક, અસુખકારક સંબંધ. આપણે એકબીજાને પીડા આપીને જીવ્યા છીએ, સુખ આપનાર તરફ કૃતજ્ઞતાને ભાવ દાખવ્યું નથી, દુઃખ આપ્યા પછી ક્ષમા માંગી નથી, દુઃખ આપનારને ક્ષમા આપી નથી. ખી પ્રત્યે દયા, સુખી પ્રત્યે અમી નજર, પુણ્યવાન પ્રત્યે પ્રમાદ અને પાપી પ્રત્યે સહનશીલતા દાખવી નથી. માત્ર પોતાના જ સુપની ચિંતા કરી છે અને બીજા સર્વનાં સુખદખ પ્રત્યે ઉપેક્ષાભાવ કે અનાદરભાવ જ દાખવ્યું છે. એનું જ બીજું નામ મિથ્યાત્વનું સેવન છે અને અનંતાનુબંધી કષાનું
રક્ષણ છે.
જીવને અનંત સંસારમાં ભટકાવનાર આ બે જ મહા પાપ છે. તેને પ્રતિકાર ન થાય ત્યાં સુધી કઈ પણ સદ્દગુણનું સેવન, સાનુબંધ-ટકાઉ બનતું નથી. મિથ્યાત્વના આ મહા પાપરૂપી અંધકારમાંથી ઉગારી લેનાર અને સમ્યકત્વ રૂપી સૂર્ય પ્રગટાવનાર કેઈ ભાવના હોય તે તે શિવમસ્તુ પર્વત;” છે. માત્ર આ બે શબ્દોમાં જ શાસ્ત્રકાર મહષિઓએ, એ ભાવના ફરમાવી છે.
