________________
કેઈ કહે છે કે, વિષચેના કારણે જીવ ભટકે છે. કોઈ કહે છે કે, કષાના કારણે જીવ ભટકે છે. કોઈ કહે છે કે, અશુભ રોગના કારણે તે ભટકે છે. તે બધાયમાં પ્રાણું પૂરનાર દેષ એક જ છે, અને તે છે મિથ્યાત્વનું સેવન.
જીવમાં અજીવ જેવી બુદ્ધિ અને અજીવમાં જીવ જેવી બુદ્ધિ એ મિથ્યાત્વને પાયે છે.
બીજા જ પિતાના જેવાં જ જીવે છે, પિતાની જેમ * સુખ–દુઃખની લાગણી અનુભવનારા છે, તેઓના તરફ દુર્લક્ષ્ય કરવું એ જ મિથ્યાત્વરૂપી અંધત્વ છે, અને તે બધા જી તરફ સમાન લાગણું ધરાવવી તે જ સમ્યકત્વરૂપી સૂર્યને ઉદય છે.
બધાને સુખ મળે, અને બધાંનું દુઃખ ટળે. એ વિચાર આજ પર્યત, જીવે કદી કર્યો નથી. જે કર્યો હેત તે, તેનું ભવભ્રમણું હેત નહિ, કેમકે એ વિચારમાં જ અનંત વિષયાભિલાષ નિવારવાનું સામર્થ્ય છે, અનંતાનુબંધી કપાચને રેકવાનું બળ છે અને અત્યંત પ્રમાદ તેમજ અત્યંત અશુભ યોગને ન પ્રવર્તવા દેવાનું બળ છે..
સુખની ઈચ્છા, માત્ર પિતાને માટે હેવી અને બીજા કેઈ માટે ન હોવી, દુઃખ નિવારણ પણું, માત્ર પિતાનું થાય તે ઈષ્ટ માનવું અને બીજા કોઈનું પણ અંતરથી ના ઈચ્છવું એનું નામ ભાવઅંધાપે છે. મિથ્યાત્વને ઘોર અંધકાર આ જ છે.
