________________
૪૫
અનુમાદના કરનારા પણ પુણ્ય બાંધે જ છે, એટલું જ નહિ પણ કયારેક ધર્મના કરનારા કરતાં પણ અધિક પુણ્ય ખાંધે છે.
'
વાત એમ બને છે કે, ધમના કરનારને (મે' આટલે ધ કર્યાં એ મતલખના) અહંકારના સંભવ રહે’ છે. જ્યારે કરાવનારને લઘુતા (નમ્રતા ) રહે છે. છતાં કયારેક અહંકાર સ્પર્શી જાય છે. (જોયું! મારી પ્રેરણાથી કેવા ધમ થઇ રહ્યો છે!) એ મતલબને,
જ્યારે સાચા દિલથી અનુમેાદના કરનારને, આવા કોઈ અહંકાર આદિ દોષની સભાવના ન રહેતી હોઈને તેને ઘણા માટે લાલ થાય છે.
એના અર્થ એ નથી કે ધમ કરવા અને કરાવવા ન જોઈએ, પણુ કરવા અને કરાવવાની સાથે તેની અનુમાદના પણ અવશ્ય કરવી જોઇએ.
જે ધમ કરવા ગમે, કરાવવા ગમે, તે જ ધમની અનુમાઇના ન કરી શકીએ તે આપણા ધમ અધૂરા રહે.
ત્રણે કાળ અને ત્રણે લેાકના ધની ( શ્રી જિનવા પર્દિષ્ટ ‘ અનુષ્ઠાનાની) અન્નુમેદના થવી જોઇએ, તે અધિક ફળદાયક અને છે.
કરણ (કરવું, તે) બિંદુ છે. અનુમદિન સિંધુ છે.
