________________
૧૧૪ મહાદાવાનળ શાંત થઈ જતા હોય છે તે નિવસન નિરંજન દેવ-ગુરૂ આપણું સૌથી મોટો હિતચિંતક છે. એમાં વિવાદ ન જ હોઈ શકે. મતલબ કે, એ નિર્વિવાદ હકીકત છે.
અનંતકાળનાં આપણું અનંત દારિદ્રયને દફનાવી દેનાર દેવ-ગુરૂ જ હોય અને બીજું કોઈ ન હોય તે તેમના ઉપર મહારતિ ઉત્પન્ન કેમ ન કરવી?
જીવના ખરા સ્નેહી કોણ? દેવ, ગુરૂ કે દુનિયા પરમ હિતસ્વી જે દેવ-ગુરૂ જ છે, તે તેમના પર સર્વાધિક નેહ થ જોઈએ, અને જે ન થતું હોય તે દેવ-ગુરૂની કિંમત કરતાં બીજા સનેહીઓની કિંમત અંતરમાં વધારે આંકી છે એમ સિદ્ધ થાય છે એ મિથ્યાત્વ જ જીવને અનંતકાળ ભવસાગરમાં ભટકાવનાર થાય છે.
વિષયોની વિરક્તિને ટકાવવા માટે દેવ-ગુરૂ રૂપી મહાવિષય પર રતિ કેળવવી જ પડશે. જે નહિ કેળવાય તો વિષયરતિ (વિષયે પ્રત્યેનો રાગ-રનેહ) કેડે મૂકશે જ નહિ.
વિષમાં રતિને અર્થ જ વિષયોની કિંમત વધુ આંકવી એ છે.
બધાં વિષમાં પ્રધાન વિષય દેવ-ગુરૂ છે. તેનું કારણ સૌથી વધુ હિતૈષી તેઓ છે. તેઓનું નામસ્મરણ કરતાં જ જીની પાપરાશિઓ, અજ્ઞાન અને મેહની રાશિએ પળ માત્રમાં વિલીન થઈ જાય છે.
આત્માનું હિત કરે તે જ હિતૈષી કહેવાય. આત્માનું
