________________
૧૨૨
આ પ્રમેદભાવ જેનાં હૈયામાં હોય છે, તે પેખતે સુકૃતરાગી બનીને, પરમાં સુકૃતકરણની વૃત્તિને જગાડવાનું સુકૃત પણ કરતા હાય છે.
જે વ્યકિતના જીવનના મૂળમાં મૈત્રીને અમી સિંચાયેલા હોય છે, તે પ્રમાદ, કરૂણા અને માધ્યસ્થ્ય ભાવની પાત્રતા પ્રગટાવીને સ્વ-પર શ્રેયસ્કર જીવન જીવી જાય છે.
માધ્યસ્થ્યભાવના પ્રભાવ :
હિંસા, ચારી, જુઠ આદિ પાપે ભયકર છે. એવાં પાપા કરીને પેાતાનાં આત્માને કલકિત કરનારા જીવા તરફ જેમને માધ્યસ્થ્યભાવને બદલે, ધૃણા યા તિરસ્કાર જાગે છે તેમને જીવનૈત્રીના સ્પર્શે થયેા હાતા નથી, નહિતર પેાતાનાં સતાનની કસુરને જે આંખે એની માતા જુએ છે, એ જ આંખે જોવાની સહજ વૃત્તિ જીવમૈત્રી વાસિત હૈયાવાળા જીવને થવી જોઈ એ.
પાપીમાં પાપી જીવ પ્રત્યે પણ અનુક`પા ચુકત માધ્યસ્થ્યભાવ જાગવાથી, સ્વભૂમિકાની પુષ્ટિ થવા ઉપરાંત પરને એટલે કે તેવા પાપીને પણ પાપ નહિ કરવાની સમુદ્ધિ જાગે છે.
માટે મૈગ્યાદિભાવ છેડીને સ્વાર્થ આદિમાં મનને જવા દેવુ', એ આ અને રૌદ્રધ્યાનનુ સેવન કરવાને અહિતકારી માગ છે.
